Dag 154-156

Dag 156 03-10-08, Santiago - Negreira, bewolkt en zon 19 gr., 23 km
Allereerst Koen en Jacqueline uitgezwaaid. Zij gingen om 7.45 uur al met de taxi naar het vliegveld. Vervolgens met Roos en Marcel ontbeten en ook hen uitgezwaaid. De rugzakken waren al gepakt, dus ook wij konden snel vertrekken. Het weer was erg wisselvallig, dan weer zon, dan weer bewolkt, waar af en toe wat druppels regen uitviel. Er zaten een paar flinke klimmetjes in, maar verder was het goed te doen. Het is een stuk rustiger op de route. De albergue zou 33 slaapplaatsen hebben, maar toen we aankwamen bleek dat er 20 binnen waren en de rest van de plaatsen in tenten. De bedden binnen waren al allemaal bezet, dus bleef er niets anders over dan een tent te kiezen. De beheerster gaf ons wel een deken. Die zullen we vannacht wel nodig hebben. Het pelgrimsgevoel was wel meteen terug. De douches waren nl ook al koud.

Dag 155 02-10-08, Santiago de Compostella, zon en bewolking 20 gr.
Thea en de zussen van Bert zijn vandaag weer met het vliegtuig naar huis gegaan. Met de kinderen samen ontbeten, waarna ieder tot de lunch wat voor zichzelf ging doen. Wij wilden naar het toeristenbureau voor informatie over de tocht naar Finisterre en de terugreis naar huis. Het toeristenbureau was nog gesloten, dus gingen we eerst de kathedraal bekijken. Het was nu rustig in de kerk, er was wel een mis met de nodige hoogwaardigheidsbekleders gaande. Natuurlijk ook naar het graf en het beeld van St. Jacobus geweest. Daar mag je ook tijdens de missen heen. Een raar gezicht vanuit de kerk als je opeens van achter een arm om hem heen ziet gaan. Daarna toch eerst maar weer naar het toeristenbureau , de dame achter de balie sprak zeer weinig Engels of een andere vreemde taal, waardoor de conversatie lastig was. Vervolgens wat souveniertjes gekocht en toen Bert wilde betalen miste hij zijn bankkaart. Gisteravond bij het eten had hij hem voor het laatst gebruikt. We gingen terug naar het restaurant waar we gegeten hadden. De man achter de bar begreep in het begin heel niet waar we het over hadden , maar met handen en voeten en wat Nederlands, wat hij wel begreep en een beetje sprak, kwamen we eruit. Hij had d ekaart niet. Bert naar het hotel om de kaart te laten blokkeren en ik ging vast naar de kathedraal voor de pelgrimsmis. Op de eerste rij zat het echtpaar uit Canada en daar kon ik nog net naast. Omdat we nog een hele tijd moesten wachten legde hij mij uit hoe ik bewegende beelden met mijn camara kon opnemen. Ook hadden we nog de tijd om het een aantal keren uit te proberen. De wierookceremonie was vandaag ook weer, waarschijnlijk vanwege het feest van de patroonheilige van de politie. Deze waren in grote getale in de kerk aanwezig. De ceremonie kon ik nu mooi opnemen. Toen we de kinderen weer zagen en vertelden van de verdwenen bankpas wisten zij wel waar die was: in mijn portemonaie. Na de lunch heeft Marcel een rondleiding door Santiago gegeven. Hij en Roos waren er maandag al en hadden alles al meerdere keren gezien. In de tuin van een restaurant hebben we wat gedronken en daarna een barretje opgezocht waar we met z n allen nog gezellig bij elkaar hebben gezeten. s Avonds in een visrestaurantje gegeten.


Dag 154 01-10-08, San Marcos - Santiago de Compostella, zon 22 gr, 5km.
Het aan komen op mijn verjaardag was overweldigend. Heel de dag sms-jes en telefoontjes gehad en felicitaties via kaarten die Roos had meegebracht. Het begon al vroeg met sms-jes. We waren daarom ook bijtijds wakker. Lekker ontspannen gedouched, ontbeten en ingepakt. Rond kwart over 9 gingen we op weg voor het laatste stukje. Al snel zagen we Santiago liggen, maar het duurde nog lang voordat we de kathedraal zagen. Ongeveer 10 minuten voor aankomst zagen we het voor het eerst. Naast de kathedraal moesten we een trap af om op het plein te komen. Boven aan de trap zag Bert dat er iemand op het plein stond te zwaaien. Hij keek met z n verrekijker en het bleek Roos te zijn, maar hij dacht ook zijn zus Clasien te zien. Toen we beneden kwamen stonden daar Roos en Marcel, maar ook Koen en Jacqueline. Het was een emotioneel weerzien. Maar nergens Clasien, die kwam even later samen met Greet te voorschijn. Na de eerste begroeting kwam ook Wies nog tevoorschijn. Wat een enorme verrassing, we waren helemaal overdonderd. Ook Thea kwam aanlopen. We zijn daarna eerst koffie gaan drinken en om 12 uur zijn we met z n allen naar de pelgrimsmis gegaan. Het was tjokvol, veel mensen moesten staan, wij ook. Aan het eind van de mis vond de ceremonie met het wierookvat plaats, indrukwekkend. Op het altaar zat een groep van 38 priesters uit Los Angeles. Na de gezamenlijke lunch is iedereen even zijn eigen weg gegaan en wij probeerden ook nog het een en ander te ondernemen o.a. het ophalen van de Compostella. Onderweg ook veel medepelgrims gezien en gesproken en met het Canadese echtpaar nog een borreltje gedronken. Een Amerikaanse priester uit Los Angeles wilde ons met de Compostella op de foto hebben. Dat mocht van de familie als hij eerst voor mij zou zingen. Dat heeft hij ook gedaan. Hij vertelde me dat hij de ceremonie van het wierookvat op zijn camara had staan en liet het ook zien. Hij had s morgens eerste rang op het altaar gezeten. s Avonds met zn allen eerst geborreld en daarna een restaurantje gezocht om te eten. Het was een ontzettend gezellige dag en we hebben genoten. Een dag om nooit te vergeten.