De laatste foto's

Aan alles komt een eind, ook aan onze pelgrimstocht. Vandaar dat dit de laatste foto's van onze camino zijn.

Dag 157 - 162

Dag 162
Na een wandeling met Lennard en de lunch gingen we dan toch richting huis. Rob stond al te popelen om ons op te halen, dus dat zat wel goed. We waren er wel op bedacht, dat hij nog wel een geintje zou uithalen en dat bleek ook, we moesten aan het begin van de E. Mooijlaan uitstappen en de rest lopend afleggen. Op het parkeerterrein stonden een aantal familieleden en Dineke met Anne ons op te wachten. Het was fijn om ze weer te zien. Gezellig samen koffie/thee gedronken en toen was het huis weer voor ons alleen. Dat was even wennen na 5 maanden altijd andere mensen om je heen. Het was heel stil. Of de reis ons veranderd heeft weten we niet, dat zullen anderen misschien in de loop van de tijd opmerken. Zo'n verandering gaat niet ineens en je groeit er zelf in mee, dus zelf zal je dat waarschijnlijk niet merken. We weten wel, dat we de ervaringen die we op deze reis hebben opgedaan niet zouden hebben willen missen. We hebben een geweldige reis gehad, heel veel aardige,lieve, hulpvaardige, goede mensen ontmoet, gezien dat er veel goeds op de wereld gebeurt wat nooit de krant haalt en gebeurtenissen meegemaakt, die voor ons onverklaarbaar zijn, die je het gevoel geven dat er meer moet zijn dan het hier. We hebben heel veel tijd gehad om over ons leven tot nu toe na te denken, gebeurtenissen te verwerken of te laten berusten maar ook over wat we belangrijk vinden en nog willen doen als we weer thuis zouden zijn. Alle mensen die ons op wat voor manier ook hebben gesteund, hebben meegeleefd of ons geholpen hebben willen wij heel hartelijk bedanken. Zonder jullie was het allemaal een stuk moeilijker geweest. Jullie hebben ervoor gezorgd dat wij een onvergetelijke camino hebben kunnen lopen.

Dag 161 08-10-08, Parijs - Groningen
De trein deed er de hele nacht over om Parijs te halen. Om even voor 7 uur werden we gewekt omdat we bijna in Parijs waren. Vanaf station Austerlitz namen we de metro naar Gare du Nord, waar we een plaats in de Thalys bespraken. Rond half 3 waren we in Amsterdam, waarna we de trein naar Heerenveen namen om Mark en Anja en natuurlijk onze kleinzoon te gaan bezoeken. Mark haalde ons op bij het station en naam ons mee naar Groningen voor de eerste kennismaking met Lennard. Lennard was een schatje, maar dat zullen alle oma's wel van hun kleinkinderen zeggen.

Dag 160 07-10-08, Santiago de Compostela - Parijs
Vannacht was het tobben met z'n tweeen in de smalle twijfelaar. Halverwege de nacht heeft Bert toch maar het andere bed genomen. Om 7.00 uur opgestaan, douchen, aankleden en inpakken. Bij het openen van de rolluiken zagen we dat het plensde buiten. Poncho maar weer gepakt en in de stromende regen naar het station. De regen maakte het afscheid makkelijker. Drijfnat kwamen we aan. In de stationsrestauratie ontbeten en de trein van 9.04 uur genomen. We wilden met de trein om voor ons zelf het gevoel te krijgen dat we inderdaad een lange afstand gelopen hadden. Dat gevoel hadden we niet omdat we iedere dag een stukje liepen en daardoor geen afstandsgevoel hadden. Maar het was een heel eind. Alleen al de tocht door Spanje 12 uur in de trein om bij de grens bij Frankrijk te komen. Met de trein door de eindeloze vlaktes van de Meseta. We vonden wel dat we erg veel geluk hadden gehad. De meseta lag er door de laaghangende bewolking en regen troosteloos bij. Het leek ons geen pretje om daar nu te lopen. In Hendaye hebben we de slaaptrein naar Parijs genomen.

Dag 159 06-10-08, Sardineiro de Abaixo - Cape Finistere, Fistera, Santiago. Zwaar bewolkt en van tijd tot tijd regen.
Het regende flink toen we vertrokken. In de buurt van Fistera begon het wat droger te worden. We zijn meteen doorgelopen naar Cape Finistere om onze tocht af te ronden. Op het uiterste punt, waar men vroeger dacht dat het het eind van de wereld was, hebben we symbolisch afscheid genomen van het oude leven. Bert wilde daarvoor zowel zijn shirt, als zijn kousen en broek verwisselen, maar door de harde wind en de regen heeft hij het bij zijn shirtje gelaten. Toen ik mijn shirtje wilde verwisselen begon het even heel hard te regenen, zodat we eerst de poncho weer even om moesten doen. Na de bui heb ik alsnog m'n shirtje verwisseld. Van Koen mochten we het niet in de zee gooien ( milieuverontreiniging), daarom hebben we de kleding in de container gegooid. Toen op naar de koffie, maar zowel de bar als het restaurant waren dicht. Teruggelopen naar Fistera voor de koffie/thee en later daar ook gelunched in een restaurant aan de haven. Tussendoor op zoek naar de laatste stempel en bewijs van aankomst. Het toeristenbureau ging pas om 4 uur open, dat was voor ons te laat. We wilden de bus van 14.45u nemen om nog het een en ander in Santiago te kunnen regelen. Op naar het gemeentehuis, daar zouden we het ook kunnen krijgen, maar daar werden we verwezen naar het toeristenbureau. Toen ik de dame achter de balie duidelijk maakte dat we dan al weg waren kregen we alsnog een stempel, maar geen bewijs van aankomst. Het ging allemaal niet van harte. Met de bus terug naar Santiago, waarbij we halverwege van bus moesten wisselen omdat de bus problemen had. Om 6.00 uur stapten we voor het treinstation in Santiago uit en gingen meteen de terugreis regelen. We konden niet met bankpas of creditcard betalen, dus moesten we pinnen in de hal van het station. De eerste keer kwam de kaart terug maar er kwam geen geld, hoewel we wel alle handelingen ervoor gedaan hadden. Denkende dat we misschien toch een verkeerde knop gebruikt hadden probeerden we het nog een keer. Weer dezelfde procedure en weer geen geld. We moesten echter toch geld hebben om de tickets te kunnen betalen. Ernaast stond nog een automaat. Bert probeerde het nog eens met zijn bankpas, waarna hij een bonnetje kreeg dat hij het geld niet kon opnemen. Wat nu? Mijn creditkaart dan maar proberen en jawel, eindelijk kwam dan de benodigde 300 euro. Nu maar hopen dat het niet 2 of 3keer teveel wordt afgeschreven. De treinreis was geregeld, nu nog een kamer. In de straat waar ook het hotel van vorige week aan lag was ook een pension. Bij het pension aangekomen kwam de vrouw van het pension aangelopen. Ze liet ons de kamer zien en legde het gebruik van de sleutels uit. Daarna boodschappen voor morgen gedaan, eten en het thuisfront laten weten dat we binnen 2 of 3 dagen weer thuis zijn.

Dag 158 05-10-08, Olveiroa - Sardineiro de Abaixo, bewolkt en af en toe wat spetters, 27 km
Vannacht hadden we wel een bed binnen de albergue. De albergue bestond uit verschillende huizen. Een voor de receptie en zitgroep, een voor de keuken, een voor noodopvangvoor als er veel pelgrims komen, een groot huis met 2 slaapzalen en een klein huis met een beperkt aantal bedden. Toen we vanmorgen naar de keuken gingen voor het ontbijt vielen er enkele spatjes en in de lucht hingen donkere wolken. Na het ontbijt was het droog en het was ook niet zo koud als gisteren. We zijn eerst naar Hospital gelopen en hebben daar koffie gedronken. Daarna kwamen we 15 km geen gelegenheid meer tegen. De tocht van vandaag was heuvelachtig, veelal over open vlakten. Veel korte beklimmingen en afdalingen. Niet lang en zwaar want de heuvels waren niet hoger dan 400 meter. Er was erg veel wind en ook miezerde het van tijd tot tijd even. Door de laaghangende bewolking en de troosteloze eucaliptusbomen maakte het landschap een trieste indruk. We kwamen door Cee waar een grote markt aan de gang was ( altijd op zondag). We wilden overnachten in San Roque, de albergue daar ging pas om 4 uur open. We hadden geen zin om buiten 2 uur te zitten wachten en zijn doorgelopen naar Sardineiro de Abaixo, waar we een pension genomen hebben. De man probeerde ons nog af te zetten. Hij vroeg 35 euro, maar wij lieten hem zien dat er in ons boek 20 euro stond. Uiteindelijk kregen we de kamer voor die prijs. Volgens hem lagen de kamers van 35 euro boven en keken die uit over de zee.

Dag 157 04-10-08, Negreira - Olveiroa, bewolking en zon, 34 km
Het was vannacht in onze tent ontzettend koud, waarschijnlijk rond het vriespunt. In de slaapzak met de deken er omheen ging het wel, maar alles wat er boven uitstak was heel koud. Vandaag een pittige etappe voor de boeg, vooral wat betreft de afstand. Eerst alles uit de tent, een koud werkje. Binnen ons opgewarmd met thee en koffie en toen het licht werd en alles ingepakt was gingen we weer op weg. Geen moeilijke etappe. Het laatste stuk ging voornamelijk over asfalt. De dalen worden breder en de bergen zijn niet meer zo hoog. Gisteren hebben we op internet gezien dat veel vrienden en kennissen ons geluk gewenst hebben via onze mail of op onze website. Het is heel bijzonder om te zien, dat zo veel mensen onze camino gevolgd hebben, zelfs in Canada. Nog ongeveer 35 tot 40 km en dan zit onze camino er echt op.

Hier zijn de foto's vanaf Burgos, met alvast wat foto's van Santiago erbij.
De rest van deze foto's volgt later
met dank aan Clasien en een duitse vriend

Dag 154-156

Dag 156 03-10-08, Santiago - Negreira, bewolkt en zon 19 gr., 23 km
Allereerst Koen en Jacqueline uitgezwaaid. Zij gingen om 7.45 uur al met de taxi naar het vliegveld. Vervolgens met Roos en Marcel ontbeten en ook hen uitgezwaaid. De rugzakken waren al gepakt, dus ook wij konden snel vertrekken. Het weer was erg wisselvallig, dan weer zon, dan weer bewolkt, waar af en toe wat druppels regen uitviel. Er zaten een paar flinke klimmetjes in, maar verder was het goed te doen. Het is een stuk rustiger op de route. De albergue zou 33 slaapplaatsen hebben, maar toen we aankwamen bleek dat er 20 binnen waren en de rest van de plaatsen in tenten. De bedden binnen waren al allemaal bezet, dus bleef er niets anders over dan een tent te kiezen. De beheerster gaf ons wel een deken. Die zullen we vannacht wel nodig hebben. Het pelgrimsgevoel was wel meteen terug. De douches waren nl ook al koud.

Dag 155 02-10-08, Santiago de Compostella, zon en bewolking 20 gr.
Thea en de zussen van Bert zijn vandaag weer met het vliegtuig naar huis gegaan. Met de kinderen samen ontbeten, waarna ieder tot de lunch wat voor zichzelf ging doen. Wij wilden naar het toeristenbureau voor informatie over de tocht naar Finisterre en de terugreis naar huis. Het toeristenbureau was nog gesloten, dus gingen we eerst de kathedraal bekijken. Het was nu rustig in de kerk, er was wel een mis met de nodige hoogwaardigheidsbekleders gaande. Natuurlijk ook naar het graf en het beeld van St. Jacobus geweest. Daar mag je ook tijdens de missen heen. Een raar gezicht vanuit de kerk als je opeens van achter een arm om hem heen ziet gaan. Daarna toch eerst maar weer naar het toeristenbureau , de dame achter de balie sprak zeer weinig Engels of een andere vreemde taal, waardoor de conversatie lastig was. Vervolgens wat souveniertjes gekocht en toen Bert wilde betalen miste hij zijn bankkaart. Gisteravond bij het eten had hij hem voor het laatst gebruikt. We gingen terug naar het restaurant waar we gegeten hadden. De man achter de bar begreep in het begin heel niet waar we het over hadden , maar met handen en voeten en wat Nederlands, wat hij wel begreep en een beetje sprak, kwamen we eruit. Hij had d ekaart niet. Bert naar het hotel om de kaart te laten blokkeren en ik ging vast naar de kathedraal voor de pelgrimsmis. Op de eerste rij zat het echtpaar uit Canada en daar kon ik nog net naast. Omdat we nog een hele tijd moesten wachten legde hij mij uit hoe ik bewegende beelden met mijn camara kon opnemen. Ook hadden we nog de tijd om het een aantal keren uit te proberen. De wierookceremonie was vandaag ook weer, waarschijnlijk vanwege het feest van de patroonheilige van de politie. Deze waren in grote getale in de kerk aanwezig. De ceremonie kon ik nu mooi opnemen. Toen we de kinderen weer zagen en vertelden van de verdwenen bankpas wisten zij wel waar die was: in mijn portemonaie. Na de lunch heeft Marcel een rondleiding door Santiago gegeven. Hij en Roos waren er maandag al en hadden alles al meerdere keren gezien. In de tuin van een restaurant hebben we wat gedronken en daarna een barretje opgezocht waar we met z n allen nog gezellig bij elkaar hebben gezeten. s Avonds in een visrestaurantje gegeten.


Dag 154 01-10-08, San Marcos - Santiago de Compostella, zon 22 gr, 5km.
Het aan komen op mijn verjaardag was overweldigend. Heel de dag sms-jes en telefoontjes gehad en felicitaties via kaarten die Roos had meegebracht. Het begon al vroeg met sms-jes. We waren daarom ook bijtijds wakker. Lekker ontspannen gedouched, ontbeten en ingepakt. Rond kwart over 9 gingen we op weg voor het laatste stukje. Al snel zagen we Santiago liggen, maar het duurde nog lang voordat we de kathedraal zagen. Ongeveer 10 minuten voor aankomst zagen we het voor het eerst. Naast de kathedraal moesten we een trap af om op het plein te komen. Boven aan de trap zag Bert dat er iemand op het plein stond te zwaaien. Hij keek met z n verrekijker en het bleek Roos te zijn, maar hij dacht ook zijn zus Clasien te zien. Toen we beneden kwamen stonden daar Roos en Marcel, maar ook Koen en Jacqueline. Het was een emotioneel weerzien. Maar nergens Clasien, die kwam even later samen met Greet te voorschijn. Na de eerste begroeting kwam ook Wies nog tevoorschijn. Wat een enorme verrassing, we waren helemaal overdonderd. Ook Thea kwam aanlopen. We zijn daarna eerst koffie gaan drinken en om 12 uur zijn we met z n allen naar de pelgrimsmis gegaan. Het was tjokvol, veel mensen moesten staan, wij ook. Aan het eind van de mis vond de ceremonie met het wierookvat plaats, indrukwekkend. Op het altaar zat een groep van 38 priesters uit Los Angeles. Na de gezamenlijke lunch is iedereen even zijn eigen weg gegaan en wij probeerden ook nog het een en ander te ondernemen o.a. het ophalen van de Compostella. Onderweg ook veel medepelgrims gezien en gesproken en met het Canadese echtpaar nog een borreltje gedronken. Een Amerikaanse priester uit Los Angeles wilde ons met de Compostella op de foto hebben. Dat mocht van de familie als hij eerst voor mij zou zingen. Dat heeft hij ook gedaan. Hij vertelde me dat hij de ceremonie van het wierookvat op zijn camara had staan en liet het ook zien. Hij had s morgens eerste rang op het altaar gezeten. s Avonds met zn allen eerst geborreld en daarna een restaurantje gezocht om te eten. Het was een ontzettend gezellige dag en we hebben genoten. Een dag om nooit te vergeten.

Dag 151-152-153

Dag 153 30-09-08, Santa Irene - San Marcos, zonnig 22 gr. 17 km
De laatste hele wandeldag voor Santiago. We zijn nu 5 km ervan werwijderd en willen morgen tussen 10 en 12 uur aankomen. Dat moet toch gaan lukken.
Gisteren hebben we ook iets verder gelopen dan gepland en vandaag willen we dat ook doen. We kunnen heel rustig lopen want de afstand is niet ver. We nemen de tijd om koffie te drinken en rond te kijken. In de albergue waren het vannacht voor het merendeel Fransen en Tsjechen. Het lijkt erop dat er een bus vol Tsjechen 100km voor Santiago gestopt is. Ze lopen allemaal de laatste 100 km. Evenals de laatste dagen ontmoeten we weer een Fransman en 2 Franse vrouwen. Ze slapen niet in albergues, maar starten wel iedere keer dezelfde tijd als wij. Tijdens het laatste stukje van de tocht hebben we Santiago al in de verte zien liggen. In San Marcos hebben we een hotel genomen omdat ik morgen jarig ben. Dan kunnen we rustig ontbijten en hoeven we niet om 8 uur weg te zijn.

Dag 152 29-09-08, Arzua - Santa Irene, zonnig 22 gr. 16 km
Omdat het gisteren zondag was hebben we geen inkopen gedaan voor het o9ntbijt. We hebben de boel daarom ingepakt en zijn eerst in de plaatselijke bar gaan ontbijten. Ondertussen was het licht geworden en konden we op pad. Het eerste stuk was weer erg mistig, maar daarna kwam de zon door en was het heerlijk wandelweer. De wandeling ging weer over landelijke paadjes, wwarbij de auto s op de weg op de achtergrond wel te horen waren. Lange tijd hadden we het gevoel aqlleen op de weg te zijn. Ondanks dat ue weet dat er heel veel mensen lopen. We wandelen veel door eucaliptusbossen en kleine dorpjes. We weten nu hoe de eucaliptusboom eruit ziet. Deze bomen verliezen in de hefst niet alleen hun bladeren maar ook hun bast. De albergue in Santa Irene is een albergue die toe is aan renovatie. Dat het druk was op de camino bleek wel toen er ook pelgrims geweigerd werden omdat de albergue vol was. Om te kunnen eten moesten we een kilometer terug lopen naar Cerceda waar een restaurant was.

Dag 151 28-09-08, Melide- Arzua, zonnig 24 gr, 14,6 km
We hebben n iet veel haast want we hoeven maar een kleine 15 km te lopen. Het is weer erg rustig op de camino, het lijkt soms wel of we de weg alleen lopen. Het is goed te merken dat het herfst wordt. Er vallen bladeren van de bomen, de eikels en kastanjes die in overvloed aan de boom hangen beginnen ook te vallen. Maar ook de lucht ruikt herfstig. Onderweg gezocht naar de eucaliptusboom, die we niet kenden. Waarschijnlijk wel gevonden. Met deze korte route en 2 keer een koffiepauze zijn we toch vroeg in Arzua. We moeten nog een half uur wachten tot de alberegue opengaat. We hebben ons ingeschreven en daarna eerst wat gaan eten. Thea laten weten waar we zitten en de was gedaan. Daarna op zoek naar een internetcafe. De website weer bijgewerkt, maar m n e-mail ni8et kunnen bekijken. Er zat een fout in de pagina, dus hij kon niet geopend worden. Voor het eten konden we de kerk nog bekijken. De kerken zijn in Galicie veel minder uitbundig versierd dan in Leon. s Avonds met Thea uit eten in een restaurant, wat meer leek op moeders achterkamer. Het eten werd achter het restaurant klaargemaakt op eenvoudige aparaten. Lekker gegeten en het was gezellig.

Dag 148-149-150

Dag 150 27-09-08, Aixere - Melide, zonnig 22 gr, 23 km
Op de zall bleef het rustig tot ongeveer 7 uur. Het was ook nog helemaal donker buiten. Toen we op pad gingen werd het al aardig licht. Tussen de bergen hing nog wel wat mist, Maar het eerste stuk liepen we nog niet in de mist. Daarna af en toe in mistflarden. De route van vandaag was erg mooi, we liepen op paden tussen weilanden en akkers, die omzoomd waren door bomen en struiken. Af en toe ook mooie uitzichten. Het lopen was makkelijker dan gisteren. Het pad liep regelmatig omhoog of omlaag, maar geen spectaculaire stijgingen of dalingen. In Coto troffen we bij het restaurant Die zwei Deutsch Thea weer. Zij had overnacht in Palas de Rei en was laat vertrokken. Zij ging ook naar Melide en hebben afgesproken s avonds samen te gaan eten. In Melide de albergue opgezocht en de gebruikelijke werkjes gedaan, daarna de boodschappen en wat rond gelopen. s Avonds in de pizzeria gegeten.

Dag 149 26-09-08, Portomarin - Aixere, zonnig 22 gr. 17,5 km
Tot 7 uur mocht er geen geluid gemaakt worden op de slaapzaal en mocht het licht niet aan. Dat gebeurde ook dus bleef het rustig tot 7 uur. Daarna begon de grote uittocht. Wij vertrokken pas om 8.30 uur. Dat was niet erg want het was heel mistig. Je zag weinig of niets van de omgeving. Ook hadden we niet zo n lange tocht, dus haasten hoefden we niet. Tot half 11 bleef het mistig, daarna kwam de zon door. De wandeling was in het begin lange tijd stijgend en daarna liepen we op dezelfde hoogte en tot slot gingen we afdalen. We wilden overnachten in Aixere, deze albergue ging om 1 uur open. We waren er vlak voor die tijd en konden vrijwel meteen naar binnen. Het is een kleine albergue met 24 plaatsen. De bedden stonden wel erg dicht op elkaar. s Avonds was hij helemaal vol. We hadden alle tijd om onze kleding eens goed te wassen. Daarna lekker geluierd, gelezen en lekker gegeten.

Dag 148 25-09-08, Sarria - Portomarin, zonnig 25 gr., 26 km
De ochtend was wederom fris, we waren wat later opgestaan omdat het ook steeds later licht wordt. Het was een prachtige wandeling over paden die dan weer langs weilanden en akkers ging en dan weer onder bomen door. We kwamen door verschillende kleine boeren plaatsjes en hadden prachtige uitzichten. Veel van de akkers en weilanden waren verdeeld in kleine stukken en omrand door stenen muurtjes. Toen we zaten te lunchen kregen we een smsje van Thea, een vriendin die gisteren in Sarria was gestart, dat ze een dag extra in Portomarin was gebleven en waar of wij zaten. Op dat moment waren we 2 uur van Portomarin verwijderd. We hebben afgesproken bij de kerk. Toen we daar aankwamen zat ze daar te wachten. Nadat we een albergue gezocht hadden, gedouched, gewassen, gerust en inkopen hadden gedaan hebben we samen geborreld en gegeten. Erg gezellig. Morgen gaan we ieder onze eigen weg en komen we elkaar onderweg of in Santiago weer tegen.

Dag 147

Dag 147 24-09-08, Triacastela - Sarria, zonnig 26 gr, 26 km.
Vanuit Triacastela zijn er 2 routes naar Sarria en wij besluiten de lange route via Samos te nemen. We hebben er geen spijt van gehad. Alleen de eerste 4 km waren vervelend, we liepen langs een weg waar vrachtwagens af en toe met grote vaart langs kwamen scheuren. Daarna was het een mooie route, je komt langs hele kleine plaatsjes waar een kerk anex kerkhof en een paar huisjes stonden. Veelal waren het boeren dorpjes. De natuur was erg groen, dus het zal er wel veel regenen. Mooie uitzichten en voor het laatst echt in de bergen. In Samos hebben we een rondleiding door het klooster genomen. Er zijn nu nog maar 4 zeer oude monniken. Op de muren van het klooster staan allemaal wandschilderingen nav bijbelverhalen. Heel mooi. Ook de kerk hebben we bekeken. Veel eenvoudiger dan in de provincie Leon. De voorkant van de kerk konden we niet zien, die stond in de steigers voor de renovatie. In Sarria hebben we een albergue in de oude kern. Boodschappen gedaan en lekker uit eten geweest.

Dag 145 - 146

Dag 146 23-09-08 O Cebreiro - Triacastela, tot 11 uur mist, daarna zon, 22 gr., 24 km
Vanmorgen toen we buiten kwamen om te gaan ontbijten, was de mist voor een deel opgetrokken en dachten we een mooie zonsopgang te krijgen. Na het ontbijt was de mist weer verergerd en kon ik nog net een foto nemen voor het zicht helemaal weg was. Tot ongeveer 11 uur hebben we in een dichte mist gelopen, weinig tot niets gezien. Jammer want we zaten boven de 1200 meter hoogte. We hadden toen ook het hoogste punt gehad, Pico Polo. Daarna bleven we nog een tijd op dezelfde hoogte lopen, waarna er een flinke afdaling volgde die eindigde in Triacastela. Na het eten eerst in de albergue op internet gekeken of er al een foto van onze kleinzoon op stond, maar Mark mailde dat het nog niet lukte. We zullen nog even geduld moeten hebben. Na de huishoudelijke taken hebben we nog lekker in het zonnetje gezeten, daarna het plaatsje verkend. We kwamen door een straatje waar een auto gelost werd, die druiven bij zich had. De druiven werden in de machine gescheiden van de takjes en geperst naar een wijnvat. Terwijl we stonden te kijken hoe het precies in z n werk ging kregen we van de wijnmaker druiven aangeboden, die we dankbaar aanvaarden. Toen we eenmaal door hadden hoe het werkte en wegliepen, werden we teruggeroepen en kregen we nog meer druiven aangeboden. s Avonds voor het eten eerst de jonge moeder gebeld en gehoord dat het prima ging met moeder en kind. Ook met het stemgeluid van Lennard, die we door de telefoon hoorden. Uit eten en dan lekker naar bed. Het was koud vanavond.

Dag 145 22-09-08. Trabadelo - O Cebreiro, mistig 20 gr., 19 km
De dag begon met miezerregen, maar toen we op weg gingen was het bijna droog. Al snel werd onze dag opgevrolijkt door een telefoontje van Mark, dat hij een zoon, Lennard, had en wij dus opa en oma waren geworden. Al 2 weken hadden we dag en nacht de telefoon aan voor het geval dat hij zou bellen. Alles is goed gegaan en dat geeft weer wat rust. We hebben er vaak over lopen denken wat te doen als er problemen zijn. Vandaag was de laatste zware dag in de bergen met een stijging van 700 meter naar 1275 meter. De eerste 11 km bleven aardig vlak, daarna moest er flink geklommen worden. Het was weer eens ouderwets. In de mist kwammen we in O Cebreiro aan, jammer want het ligt op 1275 m hoogte, bij helder weer zou je best wel eens ver kunnen kijken, nu is er niets te zien. Het is druk in O Cebreiro, vooral pelgrims te voet of met de fiets. In een van de plaatselijke cafe s kon je ook internetten. Daarvoor moest je een euro per half uur betalen. Bert had geen euro en wilde geld wisselen voor een euro. De man achter de bar begreep er niet veel van. Het geld was voldoende om te kunnen internetten. Bert maar uitleggen dat hij er een munt van 1 euro voor wilde hebben, maar de man stopte het geld in de kassa en zei ga maar op internet. Toen heb ik het nog maar eens geprobeerd, maar de man zei alleen maar dat we erop mochten. Omdat wij bleven aandringen op een muntstuk vroeg hij het aan een van de meisjes achter de bar. Uiteindelijk kregen we van hem 2 muntjes van 50 cent, daar hadden we dus niets aan. Dan maar eens proberen bij een Spanjaard aan een van de tafeltjes. Die begreep het meteen. s Avonds in een restaurant gegeten met een Deen, Jacob genaamd en ook een leerkracht. Hij had 6 weken verlof.

Dag 143- 144

Dag 144 21-09-08, Camponaraya - Trabadelos, bewolkt 22 gr., 23 km
Goed en rustig geslapen in het motel. We hebben geen auto maar moeten er wel via de garage uit. Er zit iemand bij de receptie die de deur voor je opent als je dat via de telefoon vraagt. Gisteren stond Bert boven aan de trap om te zien hoe we er uit moesten en toen kwam zij door een luikje vragen wat hij wilde. Je kreeg echt het gevoel van Big brother is watching you. Toen we gisteravond thuis kwamen moesten we voor de slagboom al bellen, dat we naar binnen wilden. Ze maakte dan vast de garage open. Volgens het weerbericht zou het vandaag regenen. s Morgens bewolking, maar s middags kwam ook de zon door. Het is vandaag de eerste dag van de herfst. Aan de bomen is al te zien, dat het herfst wordt. De bladeren beginnen te verkleuren en sommige bomen laten hun bladeren al vallen. Vandaag zagen we voor het eerst dat de druiven geoogst werden. Op de flanken van de bergen waren veel wijngaarden. Veel druiven worden hier nog op struiken geteeld. Het landschap was heel anders dan de dagen hiervoor. In Villafranca kwamen we een groep Nederlanders tegen die hier met de bus op vakantie waren. We hebben een hele tijd met ze gesproken en vragen beantwoord. Ook moesten we steeds voor hen op de foto. In Trabadelo zagen we op een bord bij een huis staan: Woensdag klaverjassen. Het kon niet anders dan dat er Nederlanders woonden. Het was een Rotterdams stel, hij van origine een Spanjaard maar opgegroeid in Nederland, dat hier een pension wilde openen. Ze waren nog druk bezig met de verbouwing en hoopten eind van het jaar klaar te zijn. Hij werkte als taxichauffeur.

Dag 143 20-09-08, El Acebo - Campanaraya, zonnig 30 gr. 28 km
De beheerder had voor ontbijt gezorgd en nadat we nog voor de Brazilianen op de foto waren geweest gingen we op weg uitgezwaaid door de beheerder. Het was prachtig om te zien hoe de bergen kleurden in het ochtendlicht. Na een flinke afdaling , hoogteverschil 500 meter, maar over goede paden kwamen we in Molinaseca, een mooi plaatsje met een oude brug, smalle straatjes, waar de uitbouw van de eerste verdieping boven de straat uitstak. Daarna door naar Ponferada, een flinke plaats met een klein oud centrum. De burcht, een van de best bewaard gebleven kastelen uit de tijd van de tempeliers. Ook staat er een bedevaartskerk, de La Encina. Na bezichtiging van Ponferado gingen we door naar ons overnachtingsadres. We wilden in Camponaraya overnachten, maar daar was geen albergue of refuge, dus zou het een motel worden. We hadden de hele plaats al doorgelopen maar geen motel gezien. Eenmaal buiten de plaats hebben we het motel gevonden. Heerlijk een bad genomen en een lekker bed tot onze beschikking. Geen snurkers om ons heen. s Avonds Camponaraya in. Er was een kermis en muziekfestival, een zeer groot podium waar orquesta Compostela optrad. Het was er erg druk en er werd veel gedanst. Het was moeilijk om een restaurant te vinden waar we wat konden eten. In een klein straatje was er nog een open. Voor 18 euro hadden we een 3-gangen diner met fles wijn en koffie en 2 thee na afloop en een brandy. Kom daar in Nederland eens voor.

Dag 141-142

Dag 142 19-09-08, El Ganso - El Acebo, zonnig 27 gr., 24,5 km
We hebben heel rustig kunnen slapen, geen pelgrims die voor 6 uur vertrokken. Bij het ontbijt bood de late Franse pelgrim ons een potje honing aan. Het potje kwam ons erg bekend voor. Die hadden we gisteren ergens onderweg op een paal zien staan. De tocht van vandaag ging weer eens de bergen in. We waren het klimmen nog niet verleerd. De beklimming was ook niet erg lastig, brede paden en geen lange beklimmingen. In Rabanal wilden we wat inkopen voor de lunch doen, maar er was geen allimentation open. In Foncebadon konden we bij een tienda wat brood en jus d orange kopen. Brood kon je per ons kopen. Het weer was prachtig, we hadden mooie uitzichten. De afdaling was wat lastiger er steiler. Er was een vrouw tijdens de afdaling lelijk ten val gekomen. Wij hadden erg veel last van vliegen. Soms hele drommen om ons heen, het bleef maar zoemen. Nadat we ons flink ingesmeerd hadden ging het beter. In El Acebo hebben we de parochiele albergue genomen, de andere albergue boven de bar-restaurant was erg lawaaierig. Om 18.30 uur was er een pelgrimsviering in de kerk, waar ook in het Engels en Frans gesproken werd. s Avonds met z n allen samen gegeten. De hospitalero deed het voor 14 dagen en maakte ook de maaltijd klaar. De tafel was weer internationaal bezet, 2 Spanjaarden 1 Canadees uit Sascatchewan, een Italiaan, 2 Brazilianen en wij.

Dag 141 18-09-08, Santibanrz - El Ganso, zonnig 27 gr., 26 km
Albergue is al leeg als we vertrekken. Eerst ontbijten in de naastgelegen bar, open vanaf 7.30 en daarna op weg naar Astorga. De route loopt in Astorga langs alle belangrijke gebouwen, zoals de Romeinse opgravingen, gemeentehuis, bisschoppelijk paleis van Anthonio Gaudi en de kathedraal. De kathedraal konden we van binnen niet zien, we waren te laat. Hij is open van 9 tot 11. Op het plein voor het gemeentehuis troffen we een Nederlander op vakantie. Hij kwam uit Maastricht en 2 Nederlanders die op de fiets op weg zijn uit Zeeland. Na de bezichtiging van Astorga zijn we op weg gegaan naar ons overnachtingsadres in El Ganzo. Onderweg nog wat gegeten in Santa Catelina de Somoza, waar de 3 Oostenrijkers van gisteren al bij de albergue zaten waar ze gingen overnachten. Ze prezen de albergue nog aan, maar na het eten zijn we toch maar verder gegaan. We overnachten in een klein plaatsje in de middle of nowhere met 2 bars. De albergue is rustig, we zijn vannacht met z n drieen. In een van de bars nog wat gedronken, waar een Spanjaard met ons een gesprek aanknoopte. Met handen en voeten hebben we het gesprek verduidelijkt. Vlak voor hij vertrok kregen we nog een pilsje van hem en tapas. Hij stond te glunderen toen we zeiden dat het lekker was. Vlak voor we naar bed gingen kwam er nog een jonge Franse pelgrim aan. Hij verschoot van kleur toen hij hoorde dat de overnachting inclusief ontbijt 8 euro kostte. De refuge had geen douche en toilet. Uiteindelijk heeft hij toch in de albergue geslapen.

Dag 140

Dag 140 17-09-08, Villar de Mazarife - Santibanez de Valdeiglesias, zon 27 gr., 19 km.
Na een goed verzorgd ontbijt gaan we weer op weg. Wederom schijnt de zon en het is minder koud dan de dagen ervoor. Dit komt ook omdat er geen koude wind meer is. Het was een dagje door de maisvelden afgewisseld met korenvelden. Bert probeerde zijn nieuwe inlegzooltjes uit. Hij voelde zich net de princes op de erwt. Bij zijn hak voelde hij steeds de randen. Wat bleek hij had ze er verkeerdom ingelegd. Morgen gaat hij het opnieuw proberen. In Hospital de Orbigo hebben we de brug gezien, die nauw verweven is met de waar gebeurde geschiedenis van ridder Suerode Quinones. Sinds 2000 wordt het toernooi van de ridder nagespeeld. De albergue is van mindere kwalitieit dan de vorige . Douches en wc s zijn buiten. Een wc trekt niet door en moet je doorspoelen met een emmer water. Je kunt er wel lekker buitenzitten in de boomgaard. De beheerder had zijn baan in Italie opgezegd om de albergue te leiden. Dat hij het naar zijn zin had was duidelijk te merken. In het dorp was de hele middag niets te doen, geen winkel, geen bar open, geen mens te zien. De beheerder had nog wel wat te drinken in eigen voorraad. s Avonds had hij voor alle gasten gekookt, paella, sla en hartige taart. Er was meer dan genoeg, ook wat betreft de wijn. De stemming zat er goed in. Er was een tafel met 4 Franse stellen die samen aan de wandel waren, de andere tafel was 3 Oostenrijkse mannen, 2 meisjes en een jongen uit Duitsland, een Belg, en wij. Het was een gezellige avond in de boomgaard.

Dag 138 -139

Dag 139 16-09-08, Leon - Villar de Mazarife, zon 28 gr. 25 km.
Het is al vroeg onrustig op de zaal. Om 5.45 uur beginnen de eersten al in te pakken. Wij proberen het nog een uurtje uit te houden, maar dat is heel moeilijk, vooral als om 6 uur het licht aangaat. Eerst de San Marco bekeken en daarna uit Leon zien te komen. Het eerste deel van de tocht is beslist niet mooi. Het voert door de voorsteden en industriegebieden van Leon. We hebben bij Fresno del Camino de keuze uit 2 varianten volgens het boekje, de korte langs de N120 en een stillere route. Vanaf Burgos hebben we al het geraas van auto s om ons heen omdat het pad langs of in de buurt van de N120 loopt. We willen nu wel weer wat rust. maar we kunnen nergens vinden waar de 2 routes zich splitsen en daardoor komen we toch op de route langs de N120 uit. In San Miguel del Camino nemen we een afslag zodat we terug kunnen naar de rustige route. Daardoor hebben we wel 6 km meer gelopen. In Villar de Mazarife zijn 3 albergues. Het is er heel rustig, waarschijnlijk hebben velen de rustige route niet kunnen vinden. Niet erg dan slapen we vannacht eens rustig.

Dag 138 15-09-08, Puente de Villarente - Leon, zon 27 gr., 12 km
Iedere ochtend is het weer ontzettend koud als we vertrekken. Ook deze morgen komt het kwik niet boven de 5 gr. We lopen door allemaal voorstadjes van Leon, niet bepaald het mooiste deel van onze tocht. In een van de voorsteden moeten we een 4-baans weg oversteken en ook nog een stuk langs de snelweg lopen. Wij als Nederlanders kunnen ons dat niet voorstellen en nemen dus de weg langs de snelweg. Deze loopt dood bij een hek, we proberen het nog even buiten het hek, maar het eindigt boven een steile wand. Dan maar terug en langs de snelweg. In Leon zoeken we eerst een albergue bij de zusters en gaan daarna Leon bekijken. Jammer is dat de kerken van 1 tot 5 dicht zijn, alleen de kathedraal is open. Alle bekende gebouwen bekeken alleen de San Marcos niet, die bekijken we morgen als we verder gaan. In de aubergue is ook het Duitse meisje dat de 2 Zwitserse blinde meisjes begeleid. Ze moet een dag rust houden vanwege een scheenbeen blessure, een veel voorkomens probleem bij de pelgrims. s Avonds het vesper bijgewoond in de kloosterkerk, waarna we nog een licht hapje gegeten hebben. Om 21.30 uur ging de poort dicht, maar we mochten er nog wel uit om naar de kerk te gaan voor de pelgrimszege. De nationaliteiten werden opgenoemd en dat waren er heel veel. Daarna slapen in een zaal met kraakbedden.

Dag 136 - 137

Dag 137 14-09-08, El Burgo Ranero -Puente de Villarente, zon 25 gr. 25 km
Weer een eenvoudige etappe, geen hogteverschillen, maar wel weer de uitgestrekte akkers. Vooral het eerste stuk, 12 km, was een lange, rechte weg. De rode leem kleurde mooi in de ochtendzon. Om half een waren we al in Mansilla de los Mullas, waar we zouden overnachten. Om morgen meer tijd voor Leon te hebben, waar we nu geen rustdag nemen, zijn we 6 km doorgelopen naar de volgende plaats met aubergue. Morgen hoeven we dan maar 12 km te lopen en we houden 1 rustdag in reserve. Mansilla de los Mulas was een gezellig plaatsje met een middeleeuwse stadsmuur en poort. Op het pleintje van de plaats was het gezellig druk. Het plaatsje waar we overnachten heeft weinig bezienswaardigheden, maar wel een comfortabele douche en een tuin waar je heerlijk in de zon kunt zitten.

Dag 136 13-09-08, Sahagun - El Burgo Ranero, zon 24 gr., 19 km
Goed geslapen en de maag voelt ook wat beter aan. De route van vandaag loopt dicht langs de autoweg, zodat we de hele dag auto s horen. Gelukkig is het zaterdag en is het niet druk op de weg. We zijn al bijtijds in El Burgo Ranero, waar nog veel huizen staan met leem besmeerd. Als de huizen niet ieder jaar opnieuw met leem besmeerd worden, raken ze zeer snel in verval. Zulke vervallen huizen zien we veel langs de route. Ook de kerk en onze aubergue zijn (gedeeltelijk) met leem besmeerd. Vandaag weer een koude douche, waar ik niet bepaald vrolijk van word. Morgenochtend maar kijken of de douche warm is. s Avonds het pelgrimsmenu maar weer eens geprobeerd.

Dag 134 - 135

Dag 135 12-09-08, Calzadilla de la Cueza - Sahagun, 23 km, zonnig 22gr.
Het was weer een onrustige nacht. Er lag iemand heel hard te snurken, hij sliep maar iedereen was wakker. Er kwam nog bij dat ik waarschijnlijk iets verkeerds gegeten had, want tegen het eind van de nacht kwamen mijn darmen en maag in opstand. Het blijft tobben deze maand. Wat dat betreft was er de eerste en laatste maand fysiek ongemakken. Beide maanden heb ik twijfels gehad of ik het wel zou halen. Misschien heb ik nu meer aan de psycholoog die Rob ingehuurd heeft voor onze thuiskomst. We willen Santiago halen. Met mijn voeten ging het wat beter. We hebben nieuwe inlegzooltjes met voetbed gekocht. Dit na een telefoontje van Roos die met haar collega s heeft overlegd hoe we toch ons doel kunnen bereiken, want we denken dat er na ongeveer 3000km de rek en steun in de schoen eruit is. Normaal loop je geen 3000 km op je schoenen. Mijn voet ging er nu wel in, maar rond de enkel drukte het leer nog wel. De voorcoet krijgt langzaam weer een normale vorm. Het liep goed, goede steun in de voetholte en rustig aan gelopen. Het was erg koud vanmorgen toen we vertrokken. We zitten ook nog vrij hoog, 800 m. Het was maar 3 graden en op een enkele plek lag er rijp op het gras. Onderweg zagen we weer eindeloze graanvelden, maar alle kleuren bruin bij elkaar maakt ook een mooi plaatje. De route was bijna helemaal vlak, dat was maar goed ook want door de problemen met mijn maag en darmen kwam ik helemaal gevloerd aan. Eerst maar 1,5 uur geslapen, daarna even wat boodschappen gedaan, zodat Bert vanavond wat te eten heeft. De fles wijn moest hij in zijn eentje soldaat maken. Daar had hij geen probelemen mee. In de albergue hadden we ons bed uitgezocht en wat bleek later: precies naast het Canadese echtpaar, dat zo verschrikkelijnk snurkt. (Volgens Bert had ik nu de boventoon).

Dag 134 11-09-08, Villarcazar de Sirga - Calzadilla de la Cueza, 24 km, zon en bewolking 23 gr.
Vandaag zijn we door de Paramo gegaan (koud, leeg gebied) en dat was het ook. 15 KM lang over een verharde weg met stenen, die aan alle kanten prikken. Tijd genoeg om na te denken, veel afleiding is er niet, Het landschap bestaat uit eindeloze vlakke, dorre velden vooral nu het graan geoogst is. Onderweg zijn we nog een brede met gras begroeide strook tegengekomen, de Canadas Reales, de veedrijversroute. Verder was het alleen maar rechtdoor. Tot de lunch was het prima weer, inkopen gedaan in Carroin de los Condes en daarna de eindeloze vlakte in. Een uur na de lunch in het korenveld begon het te miezeren en moest de regenkleding aan. Tot Calzadilla bleef het twijfelachtig. Na de huishoidelijke beslommeringen en siesta een biertje gedronken in de plaatselijke bar. Daarna aan tafel aangesloten bij een Duitse (Digna)en Italiaanse, die behoorlijk Engels spraken.

Dag 132 -133

Dag 133 10-09-08, Boadilla del Camino - Villalcazar de Sirga, zon 27 gr., 21km
Na een nacht waarin ik gedroomd had dat ik naar huis moest omdat ik helemaal niet meer kon lopen, zijn we vanmorgen toch voorzichtig weer op weg gegaan met de gedachte dat we zouden stoppen als het niet ging. Gelukkig hield mijn voet en scheenbeen zich goed (waarschijnlijk door de medicijnen) en met 2 stokken en op sandalen en minder bagage hebben we toch de geplande 20 km kunnen lopen. Het tempo was laag en we hebben ook verschillende keren pauze gehouden. Ondanks dat waren we nog de eersten die in de alberge arriveerden. De etappe liep door de campos, waar het tarwe al geoogst was. In het dorpje waar we overnachten stond een kerk met schatten, die men niet in zo n klein plaatsje verwacht. We zijn naar de mis gegaan. De pastor was zo n figuur als Peter v.d. Weide. Hij had een geweldige stem. Na afloop was er nog een samenkomst met pelgrims. Er werd gebeden en de pastor legde het een en ander uit in rap Spaans ondanks dat hij wist dat er maar 3 Spanjaarden waren en de rest geen Spaans sprak. Daarna gingen de schijnwerpers op het altaar aan en legde hij met veel elan uit wat er allemaal te zien was. Daarna zijn we gaan eten, waarbij ik een beetje zout op mijn eten wilde. De deksel vloog eraf en de hele inhoud van de zoutpot viel op mijn vlees. Gelukkig kreeg ik een nieuw stukje.

Dag 132 09-09-08, Boadilla del Camino, rustdag halfbewolkt 23 gr.
Een sof-dag, we moeten verplicht rusten. Het weer zorgt ervoor dat het minder erg lijkt. s Morgens vroeg begint het al te onweren en ondanks dat gaan er al verschillende voor 6 uur op pad. Waarom, ik weet het niet. Het is hartstikke donker, dus je ziet niets. Het slechte weer duurt tot ongeveer 9 uur. De eigenaar van de albergue heeft de medicijnen opgehaald, want gisteren was de farmacie al dicht. We hebben de dag doorgebracht met lezen, puzzelen, internet, lunchen met een echtpaar uit Quebec, dat we al in Frankrijk ontmoet hadden, met de voeten in het zwembad gezeten, slapen en een biertje drinken. Tot slot met alle pelgrims gegeten. Het was weer een gemengde tafel. Twee (bijna) blinde meisjes met geleide hond uit Zwitserland en een vriendin uit Duitsland, een echtpaar uit Italie en een Spanjaard. Het was vaak moeilijk om elkaar te begrijpen.

foto's St Jean Pied de Port - Burgos

Er zijn weer schitterende foto's te bewonderen. klik hier

Dag 130 - 131

Dag 131 08-08-08, Castrojeriz - Boadilla del Camino, zonnig 24 gr., 20 km.
We zijn vandaag echt de laatste die vertrekken. Het belooft een mooie zonnige dag te worden. Ook vandaag weer, zo ver als je kon kijken eindeloze korenvelden. De laatste dagen had ik al pijn aan mijn voet, maar met pijnstillers kon er gelopen worden. Vandaag ging het de eerste twee uur goed met m n voet. Wel drukte m n schoen op m n wreef, die een beetje dikker is. Na de tweede stop ging het mis. De d ruk werd steeds heviger, hoewel de veters losser zaten. De pijn straalde uit naar mijn scheenbeen. In een keer, in de middle of nowhere, een felle oijn in mijn scheenbeen. Na een poosje rust ben ik op mijn sandalen en met minder bagage (Bert heeft wat overgenomen) met behulp van 2 stokken naar de albergue gelopen. De gieren cirkelden al constant boven ons. De eigenaar is met ons naar de dokter in Formista geweest en er mag minimaal 1 dag niet gelopen worden. s Avonds met alle pelgrims in het restaurant van de albergue gegeten. Erg gezellig.

Dag 130 07-09-08, Hornillos - Castrojeriz, mist en zon 22 gr., 21 km
We hebben een korte route, daarom doen we het rustig aan. We zijn de laatste die vertrekken. We lopen weer tussen eindeloze graanvelden, waar we in het begin weinig zicht op hebben. Het is nl heel erg mistig. Maar na een uur verdwijnt de mist langzamerhand en komt de zon tevoorschijn. In Hontanas ontmoeten we weer de 3 Duitse mannen en 1 vrouw. Na Hontanas zien we 2 gieren vlakbij zitten, een mannetje en een vrouwtje. bert z n dag kan niet meer stuk. Castrojeriz is net als Hornillos een plaatsje waar veel huizen leegstaan of te koop. Het is daatrdoor een doods plaatsje. s Avonds met de Belgische studente Cleo gegeten.

Dag 125 - 129

Dag 129 06-09-08, Burgos - Hornillos del Camino, s morgens regen, s middags zon 19 gr, 21 km
Vandaag hoeven we maar 20 km te lopen, dus haast zouden we niet moeten hebben. We weten echter niet of we plek hebben in de alberge, er zijn nl maar 34 bedden in Hornillos. We stappen daardoor flink door. De regen speelt ons parten. Al snel moet alle regenkleding aan en omdat we in het open veld lopen worden we goed nat. Als we rond 10 uur in Tardajos koffie/thee hebben gedronken is het zo goed als droog. De weersverbetering zet door en als we om 12.15 uur in Hornillos aankomen breekt zelfs de zon door. De alberge gaat pas om 12.30 open. s Middags vooral veel geluierd, gelezen en in de zon gezeten. Voor lopers die aankwamen nadat de alberge vol was werd in het dorp een ander onderkomen gezocht. Het is een oud dorpje met veel leegstaande huizen.

Dag 128 05-09-08 Burgos, rustdag, regen 17 gr.
We hebben heeeeeeeeeel lang uitgeslapen en daar waren we ook wel aan toe. Iedere morgen voor 6 uur beginnen de eerste pelgrims al te rommelen. En nu was het stil en hebben we het er eens lekker van genomen. Om 12.45 uur zijn we gaan ontbijten/lunchen en daarna hebben we een uitgebreid bezoek gebracht aan de kathedraal, annex klooster. Wat een overdaad aan goud en afbeeldingen, maar wel mooi. Te veel om je er goed op te kunnen focussen. In het klooster kwamen we de 3 Duitse mannen en vrouw weer tegen. Zij hadden een bezoek gebracht aan het monesterio Marcelano Santa Maria, dat was het mooiste wat zij tot nu toe gezien hadden. Wij moesten nog foto s op cd laten zetten en naar de post, waardoor we er geen tijd meer voor hadden. Dat bewaren we voor als we nog eens in Burgos zijn. Het was niet zo gezellig druk op straat als gisteren, maar dat kwam waarschijnlijk door de regen.

Dag 127 04-09-08 Ages - Burgos, regen 16 gr., 21,5 km
Het was een nette, frisuitziende alberge. We hebben heerlijk geslapen. We hoeven niet zover en omdat we 2 nachten in Burgos willen blijven gaan we ook niet naar een alberge. Het is een bewolkte dag met een frisse wind. Na enkele kilometers begint het te miezeren. Tijdens het aantrekken van de regenkleding hebben we niet op de tekens gelet en lopen we prompt verkeerd. Een jager helpt ons om de route weer te vinden. Zo n 10 km voor Burgos begint het behoorlijk te regenen. We hebben daardoor weinig gezien van het industriegebied (wat niet erg is), de voorstad en het uitzicht op de oude stad. Om op te warmen zijn we eerst maar gaan warm eten. Daarna naar het toeristenbureau en op zoek naar een onderkomen. We vinden een kamer in de binnenstad in een oud gebouw, heel gehorig maar wel goed schoon. s Avonds pizza gegeten en daarna met de chu-chu een nachtrit door de stad.

Dag 126 03-09-08 Belorado - Ages, zonnig 24 gr, 27,5 km.
De beheerder van de alberge had voor ontbijt gezorgd, voor zover je voor ontbijt en verzorgen kunt spreken. Er was wat brood en boter, geen borden en bestek, kopjes moest je omwassen van degene die klaar was en als je thee wilde moest je zelf water opzetten. De tocht was op een enkele beklimming na niet moeilijk, we wandelden veel door de bossen waar een brede brandgang was gemaakt. Er stond een stevige wind, waardoor er heel wat zand en stof opwaaide. Niet erg fijn met lenzen. We zouden volgens de planning in San Jean de Ortega overnachten, maar bij de vorige 2 alberges hadden we al een koude douche en in het boek stond dat er in San Jean alleen maar koud water was. We zijn daarom maar doorgelopen naar Ages, waar we een heerlijke warme douche hadden. In Ages, een heel klein dorpje troffen we een zekere Bert weer. Hij was daar gestrand met blessures aan beide benen. Hij was daar naar de dokter geweest en hoopte met zalf en vervoer van bagage toch verder te komen. Samen gegeten in het restaurant van de alberge. Zijn vrouw heet Hanneke en in de plaats waar ze in Drenthe eerst woonden werd haar naam zonder H uitgesproken en mijn naam juist met een H. Uiterst verwarrend.

Dag 125 02-09-08 Santo Domingo- Belorado, lichte bewolking 27 gr., 23 km
Gisteren hebben we de haan niet gehoord, maar vanmorgen toen we langs de kerk kwamen hoorden we wel een haan kraaien. Of dat ook een gunstig voorteken is weten we niet. Het was fris vanmorgen, de lucht was behoorlijk afgekoeld. De wandeling was niet moeilijk, heel geleidelijk kwamen we steeds wat hoger. Uiteindelijk waren we op ongeveer 800 meter hoogte. We liepen bijna de hele dag langs geoogste korenvelden. Paul en Wijnanda zijn gisteren een dorp verder gelopen, die zien we waarschijnlijk niet meer. Een paar groepen Spanjaarden lopen steeds hetzelfde stuk als wij en kiezen ook steeds dezelfde alberge. De alberge van vandaag heeft ook een zwembad. De wind is fris, er wordt daarom wel met de voeten in het water gezeten op de rand van het zwembad, maar niet gezwommen. s Avonds wordt er bij het zwembad door de Spaanse groep gebarbecued en dat is maar goed ook. Met zoveel mensen in de keuken zou niet kunnen. Ook zijn er nauwelijks borden en bestek. Bij de barbecue hadden ze zelf voor plastic servies gezorgd.

Dag 123 - 124

Dag 124 1-09-08 Najera - St. Domingo de la Calzada, 21 km, zonnig 27 gr.
Om 6 uur ging het licht aan en was het meteen een drukte van jewelste. Wij wilden pas om 6.30 uur opstaan maar door alle drukte was je toch klaarwakker. Om 6.30 uur was bijna iedereen vertrokken en had je de wc en wasgelegenheden voor jezelf. Het was vannacht lekker afgekoeld dus het wandelen ging prima. Na 6 km kwamen we in Azorfa aan, waar we ontbeten hebben. s Morgens hadden we alleen maar koek en koffie of thee. Onderweg kwamen we de 2 Italianen tegen, die we gisteren ook al ontmoet hadden. Een van de 2 begint helemaal te stralen als hij me ziet. De wandeling van vandaag was niet lang en ook de Duitse jongens beginnen aan de dagindeling en tempo te wennen. We hebben nog een stuk met ze opgelopen. In ST. Domingo eerst lunched en daarna siesta gehouden. Vervolgens inkopen in de supermarkt gedaan, waar we 3 Duitse mannen en een vrouw tegenkwamen. Ze hadden ons de laatste dagen gemist en vroegen of we in Pamplona een dag langer waren gebleven. Zij lopen wat minder waardoor wij nu weer wat op ze inlopen. Een van d emannen begint altijd vreselijk te lachen als hij me ziet. Alleen weet ik nog steeds niet waarom. Daarna de kathedraal en het klooster bezichtigd. In d ekerk staat een kippenhok met een kip en een haan. Als de haan kraait als je in de kerk bent is dat een gunstig voorteken voor de pelgrimage. De oorsprong van dit geloof berust op een legende. Wij hebben d ehaan niet gehoord. s Avonds in de alberge gegeten en gesproken met 2 Nederlandsevrouwen, een Canadees uit Quebec en een Frans-Italiaans koppel.

Dag 123 31-08-08 Logrono - Najera, 29 km, zonnig 30 gr.
Het was al vroeg dag. Tijdens de nacht waren er steeds geluiden van de straat van het uitgaanspubliek en om 5.15 uur ging de eerste wekker af. Daarna was het iedere 19 minuten raak. We zijn daarom maar eerder opgestaan omdat Bert op ieder piepje reageerde. Wat tot gevolg had dat ik op de woelige baren van de zee lag. Ondanks het vroege opstaan vertrokken we pas om 7.30 uur. Bert had vandaag een topdag. Allereerst haalde hij beneden onze schoenen op die hij gisteren had weggezet. Op een gegeven moment kwam er een Nederlandse man nerveus zoekend onze zaal op. Ik vroeg wat hij zocht. Wat bleek, de schoenen van hem en zijn vrouw waren verdwenen. Ik keek eens naar onze schoenen, die kwamen me onbekend voor. Het waren hun schoenen. We zouden er nooit Santiago op gehaald hebben. Die van hem waren te klein voor Bert en die van haar te groot voor mij. Verder zag hij in coniferen eikels groeien, het bleken galballen te zijn De tocht liep vooral door wijngaarden en was lang en niet moeilijk. In Najera een kerk met klooster bezichtigd, die door koning Garcia gesticht is nadat zijn valk tijdens de jacht vreedzaam naast een patrijs in een grot zat aan de voet van een madonnabeeld. De contacten onderweg en in de alberges zijn wisselend. Het Nederlands echtpaar en de Duitse jongens komen we steeds tegen. Andere contacten zoals met een Deens en O-Duitsechtpaar vervallen weer omdat zij kortere etappes hebben of wij een rustdag. Een Franse vrouw die we tot en met Pamplona veel gesproken hebben kwamen we in Logrono weer tegen. Ze waren met 2 mannen en 3 vrouwen op weg. Vader en zoon waren in St. Pied al naar huis gegaan vanwege het werk en de andere 2 vrouwen hadden tot Pamplona gelopen. s Avonds gegeten met Paul en Wijnanda waar Bert de schoenen van verduisterd had.

Dag 121-122

Dag 122 30-08-08, Los Arcos - Logrono, 28 km, zon, 35 gr.
We hebben een lange tocht voor de boeg en gisteravond koelde het niet echt af. We willen daarom om 7 uur op pad zijn, het lukt ook. Het is net niet meer donker en na een half uur kun je aan de lucht al zien, dat de zon op gaat komen. Het wandelen gaat prima, vooral door de wind die af en toe wat fris is. We zijn om 11.15 uur al in Viana, doen daar wat boodschappen voor d elunch en gaan ook meteen lunchen op het plein voor het gemeentehuis, waar het een verzamelplaats van mannen was, die hard tegen elkaar kletsten. Het was een herrie van jewelste. In Viana was op een van de pleinen een arena voor het stierenvechten opgebouwd. Onderweg in Torres del Rio hebben we een kerk kunnen bekijken met een mooi kruisbeeld uit de 13de eeuw, maar verder een heel eenvoudige kerk. Ook in Viana is de kerk open, hier weer een overdaad aangoud, afbeeldingen, schilderingen en versieringen (barok en renaissance). Na de lunch door naar Logrono, het werd al goed heet en we waren blij toen we er waren. Ook hier weer rijkversierde kerken, zowel van binnen als van buiten. Het plaza san Pado is versierd met mozaiek, dat de pelgrimstocht over de Jacobsroute tot onderwerp heeft. Belangrijke punten zijn goed te herkennen.

Dag 121 29-08-08, Estella - Los Arcos, 21,5 km, zonnig 30 gr.
Gisteravond hebben we nog lang met 3 Duitse jongens , Simon, Walter en Lukas, zitten praten. Ze stonden er wel verstled van dat we helemaal uit Nederland waren komen wandelen. Vanmorgen moest iedereen wel vroeg op, want onze luidruchtige Duitse buurman deed om 6.30 uur doodleuk het volle licht aan: Wij vonden het niet erg maar er waren nog verschillende slapers. De tocht naar Los Arcos was niet zwaar, wel regelmatig beklimmingen en afdalingen, maar op 1 na duurde ze niet lang. Na ongeveer 4 km kwam je langs 2 bronnen, uit een ervan kwam water en uit de andere wijn. enkele Spanjaarden vulden hun drinkflessen met wijn, dat hebben wij maar niet gedaan, want we moesten nog een heel eind en door de zon is het toch al vermoeiend. Wel hebben we de wijn even geproefd. De lucht was helemaal diep blauw en het werd rond het middaguur ook zeer warm. Gelukig kwamen we rond 1 uur in Los Arcos aan, bed besproken en toen eerst eten, daarna huishoudelijke taken en een Spaanse siesta gehouden. Los Arcos bekeken, vooral de Mariakerk is van binnen met veel grote altaarstukken een studie waard. De kerken die we van binnen kunnen zien zijn gevuld met barokke altaren, preekstoelen en geschilderde muren. Het orgel van deze kerk is een van de twee mooiste van Navarra. Evenals gisteren zelf gekookt en daarna naar bed.

Dag 119-120

Dag 120 28-08-08, Puente de Reina - Estella, 23 km, zon 27 gr.
We zijn weer redelijk vroeg opgestaan om de warmte voor te zijn. We lopen weer met veel andere pelgrims, vooral veel Spanjaarden. Zij zoeken weinig contact en zijn ook niet erg geneigd om te groeten. Onderweg ook weer een paar Nederlanders ontmoet. Verder is het een gemeleerd gezelschap, mensen uit Duitsland, Australie, Zuid-Afrika, Denemarken, Italie, enz. De tocht was niet moeilijk met prachtige uitzichten. Aan het droge landschap en de dorpjes kun je zien dat je in Spanje bent. We komen terecht in een Alberge, niet groot, 34 bedden, waar ook geestelijk gehandicapten meewerken. We worden heel vriendelijk ontvangen, krijgen wat water te drinken en daarna dragen ze je tas naar het bed, dat je hebt uitgezocht.

Dag 119 27-08-08, Pamplona - Puenta de Reina, 23,5 km, zon 24-27 gr.
We zijn bijtijds opgestaan want het zou wel eens warm kunnen worden. Het is nog rustig in de straten van Pamplona. De tocht is op een beklimming en afdaling na niet zo moeilijk. Rond het middaguur breekt de zon door en stijgt de temperatuur. Het was vandaag druk op de route, soms zelfs file lopen. Er zijn nu ook meer mannen alleen onderweg. Na de muggen van een paar dagen geleden hadden we nu weer veel last van vliegen. Door de extra dag die we in Pamplona hebben genomen kwamen we weer in een nieuwe groep pelgrims terecht. Na aankomst en huishoudelijke taken zijn we Puente de Reina gaan bekijken, met daarna het moeilijkste deel van de dag: net als gisteren in Pamplona vanaf een terrasje kijken en becommentarieeren hoe iedereen met rugzak de stad inkomt of doorloopt.

Foto's

Hier zijn weer mooie foto's van deze geweldige tocht
De foto's van Cahors tot St.Jean Pied de Port

Dag 116 t/m 118

Dag 118 26-08-08 Pamplona, zonnig, 24 gr.
Lekker uitgeslapen en op het Plaza de Castillo ontbeten. Daarna zijn we de stad gaan bezichtigen. In de kerken blinkt het goud je tegemoet en zijn de beelden en altaarstukken overdadig versierd. Je kan het niet eens allemaal in je opnemen. Allereerst zagen we het stadhuis, waar het feest van het stierenvechten op 6 juli begint met een groots vuurwerk. Daarna hebben we de kathedraal en het klooster bezocht. In de kathedraal zijn o.a. meerdere grote altaarstukken, een zilveren beeld van Maria en een graftombe van de koning van Spanje met zijn vrouw, Carlos 3. Daarna nog verschillende parlementsgebouwen en kerken bezocht. We hadden geluk, want de meeste kerken zijn dicht, maar toen wij er kwamen zou er net een dienst beginnen of was deze net afgelopen. Daardoor konden we ook de kapel van St. Fermin nog bezichtigen. Een mooie kapel. St Fermin is de paroonheilige van de stierenvechters.De route die de stieren iedere dag gaan tussen 6 en 15 juli , en waar de mannen voor de stieren uitrennen hebben we ook gelopen. Vandaag gelukkig geen stieren. De kamers in de hotels en pensions zijn in die tijd 2,3 of 4x zo duur. De arena konden we helaas niet in. s Middags in het park gezeten, gelezen en de volgende etappes voorbereid.

Dag 117 25-08-08 Zubiri - Pamplona, 22 km, bewolkt met wat zon, 22 gr
Gisteren hebben we nog net voor sluitingstijd wat eten in kunnen slaan, voor het ontbijt en de lunch van vandaag. We hebben geen haast want de etappe is niet lang. De tocht loopt veel door bossen met af en toe uitzicht op de bergen. In Pamplona gaan we op zoek naar een overnachtingsplaats. We hadden al een pension uitgezocht, maar deze was dicht. Uiteindelijk kwamen we in een zeer eenvoudig hotelletje terecht. We kunnen nl niet 2 nachten in een pelgrimsonderkomen blijven en de jeugdherberg was vol. Omdat we nog dagen over hebben blijven we morgen ook in Pamplona om de stad te bekijken. Het hotel staat in een soort Kalverstraat, het is er heel druk. Je kunt in Spanje pas om 8.30 uur terecht om te eten, daarom hebben we een hele tijd op het Plaza del Castillo gezeten, waar de kleine kinderen naar hartelust aan het spelen waren. Veel ouders lieten hun kinderen even uit, waarschijnlijk nadat ze van hun werk thuis waren gekomen. De hele avond bleef het gezellig druk in het straatje van ons hotel.

Dag 116 24-08-08 Roncevalles - Zubiri, 22,5 km, zonnig, 27 gr.
Om 6 uur werd er eerst weer een rustgevend muziekje opgezet en daarna gingen de lichten aan. Meteen was het een grote mierenhoop van mensen, die opstonden, zich aankleedden en inpakten. Wij bleven nog even nadutten, we hadden geen haast en niet iedereen kon tegelijk bij de toiletten. Het was erg koud toen we startten, 5 gr. en nog een beetje donker. Het weer was prachtig en tijdens de route had je regelmatig zicht op de Pyreneeen. Ook liepen we veel door bos. De tocht was afwisselend met veel korte beklimmingen en afdalingen. In Zubiri eerst een restaurantje opgezocht, want we hadden in Roncevalles niets in kunnen slaan. In de eerste dorp na Roncevalles hadden we al met vele pelgrims ontbeten. Na de lunch gedouched en de plannen voor morgen bekeken en geluierd. In de sporthal het pelgrimsmenu gehad voor 11 euro, daarbij inbegrepen ook een hele fles wijn. Naast ons zat een echtpaar uit O-Duitsland dat ook naar Santiago loopt.

Dag 115

Dag 115 23-08-08 St Jean Pied de Port - Roncevalles, 27,5 km, zonnig, 24 gr
We staan al om 6.00 uur om Martin en Isolde uit te zwaaien, zij gaan weer naar huis. We kunnen daardoor vroeg op pad. Na de regendag van gisteren is het nu een heldere zonnige dag. We hebben prachtige uitzichten over de Pyreneeen en we zien het als een cadeautje dat het zulk mooi weer is. De uitzichten zijn magnifiek. Wie we van te voren ook spraken, iedereen had het over een zware tocht naar Roncevalles. Bert wilde zelfs de etappe nog in tweeen delen, maar door alles wat we al eeder meegemaakt hebben viel deze etappe reuze mee. Alleen de afdaling aan het eind was lastig, de rest van de wandeling ging over goed bewandelbare wegen. Wanneer we precies de grens over gingen was niet duidelijk, waarschijnlijk bij het inlichtingenbord over de markeringen. Bert heeft genoten van alle roofvogels die te zien waren, in het bijzonder van de gieren. In Roncevalles moesten we ons inschrijven bij het pelgrimsbureau. Wie het eerst kwam zette zijn rugzak vooraan. Zo stonden de rugzakken in volgorde van aankomst, want het bureau en de refuge gingen om 16 uur pas open. Op dat moment rende iedeeen naar voren om zich als eerste in te schrijven. De mensen , waarvan de rugzak achteraanstond, waren soms als eerste binnen, daarna mocht er weer iemand naar binnen als er een pen over was. De rij rugzakken had geen enkele zin en in de refugo was genoeg plaats (110 plaatsen). Het leek op een kazerne. Wij konden naast elkaar slapen, want sommige stapelbedden waren tegen elkaar aangeschoven. s Avonds het pelgrimsmenu genomen. Je zit dan met andere pelgrims aan tafel en daardoor kom je ook met andere pelgrims in gesprek. Ik zat naast een Deen, die vorig jaar van Denemarken naar Vezelay was gelopen en nu van Vezelay naar ROncevalles. We moesten om 10 uur binnen zijn, want dan ging de deur dicht. Om 10 uur ging het licht uit en werd er een rustgevend muziekje gedraaid om iedereen in slaap te krijgen. Daarna was het ook werkelijk stil.

Dag 114

Dag 114 22-08-08, St Jean Pied de Port, regenachtig, 18 gr.
Het heeft vannacht flink geonweerd en geregend, maar bij het vertrek van de pelgrims is het droog. Wij doen rustig aam want wij hebben een rustdag. Na het ontbijt eerst de site bijgewerkt, dat kon gratis bij de Jacobsvereniging aan de overkant van de gite. s Morgens is het daar rustig, dan heb je alle tijd. Daarna de foto s op cd laten zetten, op zoek naar een poncho voor Bert en nog wat andere huishoudelijke zaken. De hele morgen heeft het gemiezerd, wat soms overging in regen. s Middags de post verzorgd, overtollige spullen naar huis gestuurd, naar de citadel gewandeld en het stadje bekeken. Toen we teru kwamen waren Martin en Isolde aangekomen, samen nog wat op een terrasje gedronken. Het avondeten was prima en erg gezellig. Je leert dan vast wat pelgrims kennen die morgen ook op pad gaan. Er zijn ook Nederlanders bij. Nog even het thuisfront gebeld, het was alweer vrijdag en morgen op weg naar Spanje.

Dag 110 t/m 113

Dag 113 Ostabat - Saint Jean Pied de Port, 27 gr. zonnig, 22km.
Gisteravond hebben we met een grote groep ( ongeveer 40 personen) in de gite gegeten. De patron zong Baskische liederen, waarbij wij dan steeds zinnen moesten nazingen. Hij had een prachtige stem en hij vrolijkte de boel goed op. Ondertussen werd er lekker gegeten en gedronken. Vanaf de gite hadden we een prachtig uitzicht op de bergen vooral omdat het s avonds helder was. Na het ontbijt gingen we op weg voor de laatste etappe in Frankrijk, waarbij we steeds weer een ander uitzicht op de Pyreneeen hadden. Het was prima wandelweer en voordat het erg warm werd waren we in Saint Jean Pied de Port. We werden hartelijk ontvangen door de Nederlandse leiding van de gite. Het is een echt touristenplaatsje, erg druk, veel souverirswinkeltjes. Na het opfrissen zijn we eerst de post gaan halen en een beetje door de straatjes geslenterd. Afscheid genomen van verschillende pelgrims die weer naar huis gaan en morgen hopen we nog afscheid te nemen van Martin en Isolde. Morgen gaan we wat beter rondkijken. s Avonds uit eten gegaan om te vieren dat we het tot hier gehaald hebben.

Dag 112 20-08-08, Aroue - Ostabat Asne, 24 gr. zonnig en bewolking, 28 km.
We hebben de bakker gemist. Deze zou tussen 6 en 7.30 langskomen, maar we hebben hem niet gehoord. Normaal toetert de bakker, maar voor 7 uur mag dat vast niet. De mensen die wel opwaren hadden brood. Gelukkig hadden we nog wat crackers en hadden we gisteren ook al wat beleg ingeslagen, maar omdat we onderweg geen winkel meer tegen zullen komen, zullen we alle restjes op maken, wat niet veel is. In ons boekje gedrukt in 2007 stond dat er nog wel een restaurantje was in Larribar-Sorhapuru, maar deze bleek ook al ter ziele. Bij vertrek vanmorgen hadden we meteen een prachtig uitzicht op de Pyreneeen en dat bleef de hele dag zo hoe wel er wel wat meer wolken kwamen binnendrijven. Bij de Chapelle de Soyerza, boven op een berg, hadden we een mooi uitzicht. De allerhoogste toppen konden we niet zien, die zaten in de wolken, maar verder was het landschap net een prachtig patchwork. Bert heeft helemaal genoten, want de keizersarend liet zich in alle glorie zien. Verderop vlogen nog 3 arenden, maar die waren moeilijk te onderscheiden. Ook de rode wouw was te zien. Hij heeft in de afgelopen tijd heel veel roofvogels gezien en hij hoopt in de Pyreneeen nog meer arenden te zien. Bij de gite zag hij ook nog een dwergarend.

Dag 111 19-08-08, Navarrenx - Aroue, 18 gr. regen, 18,5 km
Het is bewolkt en de bewolking neemt, naarmate de dag vordert, steeds meer toe. Rond het middaguur begint het te miezeren, wat overgaat in flink regenen. Het laatste uur van de tocht worden we daardoor nog even goed nat. In de gite van vandaag zit oa een gezelschap van 6 personen, waarvan 2 pelgrims uit Oostenrijk doorgaan naar Compostella. Ze worden 3 weken vergezeld door 2 Duitsers en 2 Canadezen tot aan Pamplona, waar een van de 2 pelgrims (Jezus genaamd) van oorsprong vandaan komt. De Canadees had voor de Navo in Brussel gewerkt en kende Nederland een beetje. Zijn kinderen hebben goede herinneringen aan Nederland en gaan er graag heen. De man, Jezus genaamd, was in Spanje priester, maar is later met een Oosterijkse vrouw getrouwd. Nu is hij al meer dan 25 jaar pastoraal werker voor de jeugd in Wenen. s Avonds nog lang met hem gesproken over geloven in deze tijd. Hoe dat vorm te geven ook als je je niet kunt vinden in de wetten en rite, die van bovenaf worden opgelegd. Een interessant gesprek, vooral omdat je merkte, dat net zoals in Nederland ook in Oostenrijk de leiding ver van d emensen afstaat. Toevallig had ik vandaag onderweg veel nagedacht over geloven en wat het voor mij betekent. Dat kon ook, want door de laaghangende bewolking was er niet zo veel te zien.

Dag 110 18-08-08 Maslacq - Navarrenx, 27 gr. zonnig, 22 km
De zon schijnt volop. Het belooft een zonnige dag te worden en dat wordt het ook. eerst inkopen gedaan voor het ontbijt en de lunch en na het ontbijt weer op stap. Vast een vooroefening voor de Pyreneeen. Ondanks het mooie weer is het rond de Pyreneeen heiig. Zer zijn niet goed te zien. Het was een prima etappe om te lopen, de maisvelden zagen we nu alleen in de dalen. In Navarenx eerst de routineklussen gedaan en daarna internet bijgewerkt. Om 18.00 uur zou er een gebedsviering voor pelgrims in de kerk zijn, maar dat was alleen een lesje geschiedenis. Aan het eind werd nog wel Ultreia gezongen, maar het geheel viel tegen.

Dag 105 t/m 109

Dag 109 Pomps - Maslacq, 17-08-08, Zon en bewolking, 19 km.
Gisteravond was er feest in de sporthal naast de gite. In bed hadden we daar niet veel last van, want de muziek stond niet hard, maar later in d enacht gingen ze de tafels en stoelen opruimen naar de zolder boven onze gite. Wat een herrie. Daarna weer goed geslapen. Gisteravond was er een prachtige zonsondergang, de verwachting van een mooie dag kwam vanmorgen nog niet uit. Vannacht had het geregend en toen we vanmorgen opstonden was het nog niet droog. Dat veranderde snel. Eenmaal op weg, was het droog en brak de bewolking. De zon kwam steeds beter door en uiteindelijk bleven er nog wat stapelwolkjes over. Bij een maisveld werden jachthonden het veld ingestuurd, omdat er wilde zwijnen in het veld zouden zijn. Wat gingen die honden tekeer. De etappe was nie tlang, daardoor konden we in Arthez-deè-Bearn uitgebreid koffie drinken, met gebak, dat we bij de bakker haalden. Martin en vrouw weer tegengekomen. Ik ben benieuwd naar zijn foto s want hij heeft er al heel wat van ons gemaakt. Het uitzicht op de PYreneeen was vandaag slecht, er hing veel bewolking, de PYreneeen waren bijna niet te zien. Vaqnnacht slapen we in een heel kleine gite, een torentje. Boven 6 bedden en beneden een keukentje. De douche en wc zijn buiten.

Dag 108 Arzacq - Pomps, 16-08-08, zon en bewolking, 22 gr. 22 km
Gisteren hadden sommige pelgrims, toen ze in Arzacq aankwamen de Pyreneeen in de verte gezien. Toen wij aankwamen regende het behoorlijk, daarom was er niets te zien. Maar vanmorgen kon je de Pyreneeen duidelijk in de verte zien, ondanks de bewolking die daar hing. Het eerste deel van de tocht was afwisselend en hadden we regelmatig goed uitzicht. Later werd het weer allemaal maisvelden en leek het of we tussen 2 muren in liepen. In Uzan uitgebreid de tijd genomen om te lunchen. De gite is niet al te schoon, wat d emeeste pelgrims deed besluiten in het gebouw erachter te gaan slapen wat er beter uitzag. Ik denk niet dat het veel verschil maakt, dus wij bleven in het hoofdgebouw. Het plaatselijke restaurant was dicht dus we hebben zelf gekookt.

Dag 107 Miramont - Arzacq-Arrazignet, 15-08-08, bewolkt, regen 15 gr. 17 km.
Het heeft vannacht heel hard geregend en de regen is door een kleine kier naar binnen gekomen. Bert z n broek die in de vensterbank lag was nat. We sliepen vannacht in de snurkkamer. Toen we gisteravond naar bed gingen lag er iemand zacht te snurken, maar het ging steeds harder. Bert die in het onderste bed lag ging eruit, want volgens ons was het d eCanadese man die snurkte. Maar het snurken hield niet op en het snurken werd steeds harder. Toen ben ik m n bed uitgeklommen en heb de Canadese vrouw wakker geschud en gevraagd of het wat zachter kon. Het was even stil, maar ik lag nog maar goed en wel in bed of het gesnurk begon weer en werd luider en even later begon een van de kamergenoten mee te doen. Volgens Bert lag ik gedurende de nach took te snurken en ik heb hem ook gehoord. Een heel snurkorkest; We hebben niet zo n lange etappe, dus we doen rustig aan. We vertrekken als een van d elaatsten. De beheerder heeft voor een lekker ontbijt gezorgd. Iedereen die weg gaat zet hij op de foto. Omdat het vannacht veel heeft geregend is de klei spiegelglad. Een moment van onachtzaamheid kan al fataal zijn. Op een holle weg gleed ik uit en kon me niet meer op tijd vastgrijpen aan een boom. Met een rugzak om kun je de val niet meer corrigeren. Ik kwam met een klap half op m n zij en bil terecht. Gelukkig niets gebroken, al zal het wel blauw worden. Omdat het dreigt te gaan regenen lopen we flink door, maar we redden het niet. De laatste 15 minuten moet toch de regenkleding weer aan. Het landschap waar we doorheen trekken is erg eentonig. Allemaal maisvelden en heel af en toe wat anders. Na ons geinstalleerd te hebben gaan we het plaatsje bekijken. Het is 15 augustus , een feestdag, daarom zijn s middags alle winkels dicht. Het plaatsje, met 2 grote pleinen ligt er wat verlaten bij. We eten bij de gite samen met geestelijk gehandicapten, die er ook wonen in een ander gebouw. De maaltijd is erg sober, rijst met een eendenpoot, wat een van de pelgrims de opmerking ontlokte: Na deze tocht ga ik vanzelf vliegen. HIj had de laatste dagen alleen maar eend en kip gegeten. Na afloop met Martin en z n vrouw nog een afzakkertje in he tplaatselijke cafe genomen.

Dag 106 Air sur lAdour - Miramont -Sensacq, 14-08-08, bewolkt 20 gr. 19,5 km.
Het weer ziet er niet goed uit. Er is regen voorspeld en daar lijkt het op. Het is fris , het lopen gaat lekker en door het koude weer schieten we goed op. We hoeven ook niet ver, want tot St. Pied de POrt hebben we alleen etappes van rond de 20 km. Terwijl we even rusten komt Anette met nog een Duitse vrouw langs. Dit zal voorlopig wel de laatste keer zijn, misschien zien we haar nog in St; Pied. Ook het Duitse paar en het Belgisch -Eongelse paar gaan vandaag een lange etappe lopen. Het laatste paar wil naar Santiago, maar de vrouw heeft nu al probmlemen met haar voet( lopen net 3 dagen), en ging in Air een paar running shoes kopen. Ik weet niet of dit lang goed gaat. Opvallend was de afgelopen dagen, dat er veel meer vrouwen dan mannen onderweg zijn, hoewel we vandaag wel een man alleen hebben zien lopen. IN de slaapzaal in Nogaro waren maar 2 mannen, de rest allemaal vrouwen. De Gite in Miramont is heel bijzonder. De beheerder en zijn Braziliaanse vriendin houden ervan de pelgrims te verwennen. Ze blijven koffie en thee serveren. Voor het diner hebben ze een uitgebreide maaltijd verzorgd, die ze zelf opdienden. Vissoep, brood, meloen, pizza, rijst salade kaas en wijn. Ze vragen daarvoor een vrijwillige bijdrage. De gite was eigenlijk al vol maar toch konden er nog 5 jongelui bij. De beheerder zorgde voor slaapgelegenheid in het naastliggende schoolgebouw en ging er nog op uit om meer eten in te slaan. Niemand kwam iets tekort. Tijdens alle drukte door de 5 laatkomers zag hij ook nog gelegenheid een gite voor ons voor dinsdag te regelen.

Dag 105 Nogaro - Air sur l Adour, 13-08-08, bewolkt 20 gr., 28 km
Ten opzicht van gisteren was het weer precies het tegenovergestelde, bewolkt en dreigende luchten, die in de middag opklaarde en het heerlijk was om in het zonnetje op het terras te zitten. De wijngaarden veranderen in steeds meer maisvelden. De route was niet moeilijk, wat omhoog en wat omlaag, maar wel lange rechte paden. Onderweg nog het Duitse echtpaar Martin en echtgenoot tegengekomen. In Air kwam de Duitse Anette nog langs, ze had de hele dag hard doorgelopen om ons voor te blijven. Waarschijnlijk zullen we bekende gezichten gaan missen, want onze etappes naar St Pied de Port zijn kort en hun etappes langer.

dag 101 t/m 104

Dag 104 Eauze - Nogaro, 12-08-08, 21,5 km, Regen, 20 gr.
De dag begint mooi maar de bewolking neemt al gauw toe. Rond 11 uur begint het te regenen en het houdt niet meer op tot we bij de gite zijn. We zijn doornat, ook de schoenen, zelfs van binnen. Bert had zelfs geen regenponcho meer, die heeft hij ergens laten liggen. Daarom had hij maar een vuilniszak om gedaan. We hebben vandaag vooral tussen wijngaarden en velden met mais gewandeld. We zouden naast de gite een mogelijkheid voor internet hebben. Deze bleek tot 25 augustus gesloten. Maar er was nog een tweede mogelijkheid. Een cybercafe. Daarwas de computer net gecrashed. Het zat ons dus niet mee.Toen we langs het toeristenbureau kwamen gingen we voor de zekerheid vragen of er nog een mogelijkheid was, waar we niet hoopvol voor waren, want 1 mogelijkheid is soms al niet te vinden. Wat bleek, we konden daar op internet. s Avonds lekker gegeten en een Armagnacje gedronken, die moet je in deze streek geprobeerd hebben.

Dag 103 Larresingle - Eauze, 11-08-08, 28 km, bewolkt 20 gr.
Het regent een beetje en het rommelt in de lucht en dat blijft de hele ochtend zo met af en toe een stevige bui, waarvoor we dan maar gaan schuilen om niet doornat te worden. Andre LOngin zijn we vandaag niet tegen gekomen, dat hadden we ook niet verwacht want ze zou in Condom blijven. De afgelopen dagen werden wij door haar op Franse wijze begroet en afscheid genomen. Wat er niet kan gaan groeien op de route. Vandaag hebben we vooral met Anette een Duitse opgetrokken. In La Romieu sliep zij in dezelfde gite en ook gisteren hebben we haar gezien. Alleen verbleef zij in een gite en wij in een auberge. Vandaag was ze verkeerd gelopen en toen we zaten te lunchen kwam ze doodmoe haar verhaal vertellen. s Avonds zijn we samen gaan eten. IN Eauze zijn we naar het toeristen bureau gegaan voor overnachtingsmogelijkheden en om te zien of internet mogelijk was. We konden wel op internet, maar ze wisten zelf niet hoe de computer werkte met een credicard of een kaart die je bij hen kon kopen. Morgen in Nogaro zijn er betere mogelijkheden volgens hen. Wij wachten af.

Dag 102 La Romieu - Larresingle, 10-08-08, 21,6 km, zonnig 30 gr.
Een mooie dag, vanaf het begin een stralend blauwe hemel en een fris windje, wardoor het lekker wandelen is. De wandeling is niet lang en als we in Condom aankomen hebben we alle tijd om deze plaats te bekijken, de kathedraal te bezoeken en op een terrasje rustig koffie te drinken. Langs de rivier de Baise gelunched en daarna door naar Larresingle, een oud plaatsje met een oud kasteel. Ook voor die bezichtiging hadden we alle tijd. s Avonds gezellig samen met een Duits echtpaar gedineerd, hij is fotograaf en zij lerares voor kinderen van 15 tot 21 jaar. Vandaag voor het eerst gezien, dat ook de zonnebloemen bruin worden.

Dag 101 Castet Arrouy - La Romieu, 09-08-08, 32 km, zon en bewolking, 25 gr
We hebben een lange etappe voor de boeg, dus we hebben er vanaf het begin flink de pas in. De route is niet moeilijk, soms wat omhoog, soms wat omlaag. Het is mooi om te zien hoe het landschap vanaf mei is veranderd. frisse groene akkers met verschillende kleuren groen gaan nu langzamerhand veranderen in bruine landschappen, maar ook in verschillende kleuren bruin. Alleen de zonnebloemen en de maisplanten zijn nog groen en daarnaast nog enkele voor ons onbekende gewassen. Vooral de zonnebloemen geven steeds een ander beeld aan het landschap, het ligt er maar aan hoe de zon staat, daar buigen ze hun koppen naar toe. We waren benieuwd wanneer deze geoogst zouden worden, maar een boer gaf aan dat het nog wel 3 of 4 weken kon duren. In La Romieu hebben we ons eerst geinstalleerd en daarna zijn we de kathedraal en het klooster gaan bezichtigen. We hebben ook afscheid genomen van de man en vrouw uit Lille, zij gaan morgen naar huis.

Dag 95 t/m 100

Dag 100 Auvillar 6 Castet Arrouy, 22km, Bewolkt 20 gr. af en toe wat regen.
Terwijl we nog niet eens Auvillar uit zijn begint het al te regenen. Het duurt niet lang, maar de zon komt niet echt door. De temperatuur is ook flink gekelderd, wat we beslist niet erg vinden. De route is heuvelachtig maar niet zwaar. In Maridou is geen Tourist office meer, maar een meisje in de supermarkt verwijst ons naar een internetcafe. Daar hebben we weer wat dagen van het dagboek kunnen intypen. Daarna door naar Castet-Arrouy, nog zo n 5 km. In de gite is alleen mevrouw Longin, die we al in verschillende gites vanaf Conques zijn tegengekomen. In Castet-Arrouy is een plaatselijke bar annex restaurant, maar omdat mevrouw Longin alleen in de gite is en er ook eet, eten wij ook in de gite. Er is een epicerie in de gite waar we iets kunnen inslaan. Ze had een wijnhuis, dat nu door haar zoon wordt geregeld. We wisselen internet adressen uit en beloven een keer naar hun cave te komen om wijn te proeven, beaujolais.

Dag 99 Moisac - Auvillar 07-08-08, 20 km., Af en toe zon 25 gr.
Het heeft vannacht weer behoorlijk gespookt, hard gewaaid, geonweerd en geregend. Het wqs ook niet verwonderlijk want tot gisteravond laat was het nog bloedheet. Zelfs als je stil op het terras zat zweette je nog. Het is door het onweer wel afgekoeld, het scheelt meer dan 10 gr. De route loopt langs het kanaal, dat naast de Garonne is gegraven. Na 3 km. zou er een afslag komen, waardoor je meer in de bergen kwam. We hebben de afslag niet gezien en met ons alle lopers die we vandaag tegenkwamen. Zij en wij liepen allemaal de variant en ik had de indruk, dat iedereen daar erg blij mee was na de zware etappe van gisteren. Deze route liep ongeveer 12 km langs het kanaal, dus een vlakke weg zonder beklimmingen en afdalingen. Daardoor waren we vroeg in Auvillar. De gite was nog gesloten. De rugzak konden we er wel kwijt, daarom eerst Auvillar bekeken. Een oude stad. Onderweg naar Auvillar hebben we gezien dat er al fruit geoogst werd, vooral peren en meloenen. Ook hebben we citroenen en kiwiplantages gezien. Daaraan kan je zien, dat het hier best warm kan zijn. s Avonds was er op het plein van Auvillar een muziekuitvoering van amateurmusici. In de gite was ook een Nederlandse vrouw, getrouwd met een Fransman, die met de jongste ' van de 7 kinderen ook een deel van de Jacobsroute liep.

Dag 98 Lauzerte - Moisac 06-08-08, 32,5 km, Zeer heet 35-40 gr. Hoogste punt 225 m.
Het heeft vannacht geonweerd en flink gewaaid. Bij het opstaan is de hemel weer helder blauw en beloofd het een warme dag te worden. Dat is inderdaad het geval. s Morgens hebben we flink doorgelopen maar tegen de middag, als we nog een onderkomen voor zaterdag moeten regelen, zakt het tempo. Ook nu lukt de reservering niet. Na de lunch is het erg heet en daalt het tempo. In Moisac staat de camping waar we een gite besproken hebben niet meer op de borden. Dus gaan we naar het toeristenbureau. Daar konden we op internet, dus eerst weer wat dagen op de site geplaatst. Daarna op zoek naar ons onderkomen op de camping. Daar aangekomen blijkt daar geen gite meer te zijn. We hebben een verouderd boekje (dit jaar gekocht). De campingbaas wilde wel naar een gite bellen en zo konden we weer op weg naar een slaapplaats, maar die lag wel boven op een berg, dus het was weer klimmen. We slapen in een voormalig klooster en na een verfrissende douche en de was zijn we weer naar de stad afgedaald. Een moois oude kerk bekeken, maar geen tijd om naar het klooster te gaan. Misschien een andere keer.

Dag 97 Las Cabanas - Lauzerte 05-08-08, 25 km, zonnig 32 gr. Hoogste punt 298 m.
De dames die bij ons op de slaapzaal lagen zijn al vroeg vertrokken. Wij waren een van de laatste, alleen een echtpaar uit Lille was nog later weg. Het begin ging meteen berg op, maar in de vroeg ochtend was het goed te doen. De bergen zijn hier niet hoog, dus we klimmen bijna nooit meer dan 100 m. In Montcuq boodschappen gedaan en een en ander gepost en koffie gedronken. De "vroege" dames kwamen we daar weer tegen en later op de weg passeerden wij hen ook. Route van vandaag had enkele vençijnige klimmetjes en afdalinkjes. Bij de beklimming was het vandaag vooral veel zweten vanwege de uitbundige zonneschijn, maar de afdalingen waren soms onverwacjht gevaarlijk en steil. Op een van deze afdalingen ging het mis, ik gleed uit en verloor de controle over mijn snelheid. Gelukkig had ik Bert net voor laten gaan en bij mijn gegil "Houd mij tegen" ving hij mij op, zodat er verder niets gebeurde. In Lauzerte waren we een van de eersten die aankwamen, een mooie plaats en lekker op een terrasje gezeten en gegeten.

Dag 96 Cahors - Las Cabanas 04-08-08, 24 km, Zon 31 gr. Hoogste punt 300 m.
Om weer verder te kunnen gaan moest Hans weer helemaal terugrijden naar Cahors. Daar hadden we wel 1,5 uur voor nodig, dus het was vroeg dag. In Cahors eerst nog even samen koffie gedronken en daarna afscheid genomen. Inkopen gedaan en toen op pad. Toen we in Cahors liepen was het nog maar 19 gr. en nog bewolkt, maar toen we over de brug waren en aan de beklimming begonnen kwam de zon en was het meteen zweten geblazen. Verder was de route niet heel erg meoilijk, maar het was wel te merken dat we het weekend laat naar bed gegaan waren en een lekker wijntje gedronken was. Dat zat nog in de benen. In Las Cabanas kwamen we op een kamer voor 6 personen en s avonds werd er met een grote groep samen gedineerd. Het waren allemaal Fransen en die kwebbelden er lustig op los. Snel en onduidelijk, dus moeilijk te volgen. Voorafgaand aan het diner was er een viering in de naastgelegen kerk. Eerst konden de pelgrims de voeten laten wassen en na afloop werden de namen vand epelgrims in een boek opgeschreven. De komende dagen wordt er dan voor je gebeden. We gaan vanavond vroeg naar bed, want de dames op de kamer willen al om half 7 vertrekken. Wij vinden het veel te vroeg, we zullen verschillende mensen van deze groep de komende dagen nog eens ontmoeten. Ze lopen allemaal een week vanaf Cahors.

Dag 95 Calmon 03-08-08 Zon 31 gr.
Rustdag en dat hebben we ook gedaan. Eerst lekker uitgeslapen, de Belgische gasten uitgezwaaid, ontbeten en daarna gekletst, gelezen en verder lekker op het balkon gezeten. Kaarten geschreven en verder lekker geluierd.Hans deed de was. Na het 5-sterren diner van Leny nog een potje geklaverjast en genoten van de verwennerijen en hun mooie huisje.

Fotos

Via de volgende link kunnen jullie de verichtingen van de laatste weken van Bert en Anneke in beeld bekijken.

Dag 90 t/m 94

Dag 94 02-08-08 Vaylats - Cahors Zon, 25 gr Hoogste punt 255 m, 25 km
Het ontbijt bij de nonnen is al om 7 uur. De Duitse vrouwen zijn al eerder vertrokken en Micheal uit Zwitserland haalt ons later in. Hij is alleen op pad, zijn vrouw is geblesseerd en gaat met de taxi plus bagage naar Cahors. Later blijkt, dat hij Ingrid, een van de Duitsers, ook ingehaald had en dat ze bij een voetbalvereniging waar koffie te krijgen was nog een tijdje op ons gewacht hebben. Wij hadden daarvoor al gepauzeerd, waardoor ze te lang moesten wachten en doorgelopen zijn. Ingrid hebben we onderweg nog verschillende keren ontmoet, zij is 26 mei in Duitsland vertrokken en hoopt eind september in Compostella aan te komen. Grote kans, dat we haar nog wel eens tegen komen. Michael en Beatrice gaan weer naar huis, ze zouden een week lopen, maar hij hoopt de route een andere keer nog eens af te maken. Misschien wel op de fiets. Toen we Cahors binnen liepen, werden we net over de brug opgevangen door een vrouw, die pelgrims opvangt, te drinken geeft, een stempel van Cahors geeft en voor een eventuele overnachtingsmogelijkheid zorgt. Hans en Leny kwamen ons in Cahors ophalen, zij wonen nog 2 uur rijden van Cahors, in Calmon. Er waren ook nog Belgische kennissen en s avonds hebben we gezellig met z n allen getafeld. Wij slapen in de caravan, een heerlijk koele plek, waardoor we even kunnen bijslapen.

Dag 93 01-08-08 Limogne - Vaylats Bewolkt 21 gr Hoogste punt 320 m, 18 km
Dat de route van St. Jacques heel goed bekend is in de gebieden waar we doorheenlopen is heel goed te merken. Overal kom je bordjes tegen, waarop staat, dat je op de route van St. jacques loopt of je loopt door straten, die rue de St. jacques heten. Maar ook mensen vragen of je de route loopt en als je de verkeerde weg neemt komen ze zelfs achter je aan. Dat gebeurde vanmorgen. We zochten naar de juiste weg, maar namen de verkeerde. Een man in een auto kwam achter ons aan en vroeg of we op weg waren naar compostella. Dan waren we verkeerd zei hij en hij wees ons welk weggetje we moesten hebben. Om zeker te zijn dat we goed zouden gaan reed hij met ons mee en wees nog eens waar we in moesten. De route was goed te doen, een heuvelachtig parkoers. We waren al redelijk vroeg in Vaylats, waar we een kamer in een klooster hadden gereserveerd. In het klooster verbleven alleen gepensioneerde nonnen. Samen met hen, een Zwitsers echtpaar en 2 Duitse vrouwen gegeten. Een gastvrouw, geen non, maar een vrijwilligster uit het dorp begeleidde de pelgrims en vertelde ook het een en ander over het vervolg van de route.

Dag 92 31-07-08 Grealou - Limogne en Quercy Zon 30-35 gr Hoogste punt 375 m, 28 km
De dames zijn al om 5 uur opgestaan omdat ze in Limogne willen zijn voordat het echt heet wordt. We hebben ze niet gehoord en zijn zelf ook vroeg opgestaan omdat het heet zal worden en de etappe meer dan 25 km lang is. Tot de middag is het goed te doen, maar na de lunch was het inderdaad erg warm. De tocht van vandaag was zoals gisteren met een paar flinke beklimmingen en afdalingen. Weinig andere wandelaars gezien. We delen de kamer met een Fransman die vorig jaar gestart is met zijn pelgrimstocht, maar vanwege een blessure heeft moeten stoppen. Dit jaar hoopt hij de tocht af t ekunnen maken. 's Avonds was er in het dorp feest met een band Les Maharadjas. De band speeld eop straat en het kruispunt voor de bar was afgezet en er waren tafels en stoelen op geplaatst. Lekker op het terras gezeten en een hapje gegeten. In Frankrijk moet je wel een drankje bestellen bij degenen van wie het terras is, maar als je er iets bij wilt eten dan kun je dat rustig ergens anders halen, bv bij de pizzaria. Eenmaal op bed begon de jeugd zich te roeren. De jeugdsoos onder de gite was afgelopen, de jongeren begonnen een soort bessen naar binnen te gooien. Eerst een paar, daarna handenvol. We hebben de luiken maar dicht gedaan.


Dag 91 30-07-08 Figeac - Grealou zon 31 gr. Hoogste punt 390 m, 23 km
Vandaag vertrekken we niet zo vroeg, want we willen nog wel even gezellig samen met Geurt en Hennie ontbijten. Daarna is het natuurlijk weer afscheid nemen. De route was niet lang en ging ook niet over moeilijke paden. We schoten daardoor lekker op, wat wel nodig was, want het was behoorlijk heet. Evenals gisteren liepen we vaak over de kam van de berg, waardoor we een prachtig uitzicht hadden naar 2 kanten. Je zou je ook kunnen voorstellen, dat deze wandeling in zuid-Limburg of Belgie plaatsvond. De dalen waren niet diep. In Faycelles een mooi oud plaatsje wilde de dame van het toeristenbureau ons een rondleiding geven. We hebben vriendelijk bedankt,omdat we al aan de late kant waren en gezegd, dat we het een andere keer als we in de buurt zijn graag doen. In Grealou hadden we een chambre d hote omdat er verder in het dorp geen slaapgelegenheid was hadden we geen andere keus. De gastvrouw was er niet en een van de gasten wees ons waar we waarschijnlijk konden slapen. Ook wat drankjes betreft was het help jezelf. Rond 6 uur kwam de gastvrouw met een vriendin en legde uit wat er allemaal te eten was in huis. We moesten er zelf maar iets van maken. Daarna ging zij weer weg. De andere 3 dames vonden het maar een rare bedoening. Wederom last van veel vliegen. Een van de dames is met theedoek op jacht gegaan. 's Avonds heel gezellig buiten zitten kletsen en adressen uitgewisseld.

Dag 90 29-07-08 Livinhac - Figeac bewolking en zon 25 - 30 gr. Hoogste punt 400 m, 26,8 km
Het onweer van gisteren heeft er voor gezorgd, dat de lucht nog bewolkt is en er ook nog een mist hangt. Het is wel lekker opgefrist, dus de start van de wandeling is goed. Vanaf Conques komen we de bekende gezichten van vorige week niet meer tegen, alleen 2 meisjes uit Parijs, zij gaan door tot Figeac. Het is ook veel rustiger op de route, veel minder mensen onderweg. Hoewel we in Conques het idee kregen, dat er veel mensen op pad zouden gaan. Onze instelling was beter dan gisteren, we waren er nu op voorbereid dat er hoogteverschillen zouden zijn en dan valt het wel mee. Het was wel gelijk warm toen de zon doorkwam. Aangekomen in Figeac zijn we eerst naar het toeristenbureau gegaan om de overnachting van morgen te regelen. Geurt en Hennie waren in een file terecht gekomen, dus hebben we even op ze gewacht. reuze leuk om ze weer tezien en dat ze in hun vakantie de moeite hebben genomen om langs te komen. Even lekker bijpraten met bekenden. Geurt heeft ons verwendmet een lekker diner en hij heeft zoals eerder aan onze voeten gedacht. Dat zit wel goed voor de komende tijd.

Dag 85 t/m 89

Dag 89 Conques - Livinhac le Haut. Heet 30-35 gr. Hoogste punt 655 m 26,7 km
Al vroeg vertrokken er veel wandelaars. Dat konden we op onze kamer goed horen. We zijn op onze gebruikelijke tijd opgestaan en hebben ontbeten. Het is heel bijzonder om te zien hoe de mensen die daar werken, dat met zoveel liefde doen.Een van de medewerkers kwam mij nog een kaartje brengen met het lied van Ultreia en nog een ander pelgrimslied, omdat onze vriend uit Bordeaux dit geregeld had. Het was vandaag een loodzware dag. Dat kwam omdat we gisteren een lange wandeling hadden gehad, maar ook omdat onze instelling niet goed was. We hadden gelezen dat het een etappe was met weinig hoogteverschil. Niets was minder waar. Het begon al met een steile afdaling in de straten van Conques en daarna een beklimming van 1,5 km met een behoorlijk stijgingspercentage. Verder was het de hele weg stijgen en dalen. Het hoogteverschil tussen de bergen was gering, maar wat ertussen zat was pittig. Volgens Bert is het net als bij de voetballers: als je begint met het idee het is een eitje, kun je de knop niet meer omzetten als het moeilijk blijkt te zijn. Zo ook bij ons , het voelde als loodzwaar. s Avonds begon het te onweren, wat wel nodig was want het was heet.

Dag 88 27-07-08 Fonteilles - Conques Zonnig 30 gr. Hoogste punt 680 m. 31,8 km
Onze gastheer is een echte Bourgondier. Gisteravond een uitgebreide maaltijd en tot onze verbazing vanmorgen een zeer uitgebreid ontbijt. Waar de meeste Fransen het afdoen met een paar stukjes stokbrood, wat boter en 1 of 2 soorten jam en als je geluk hebt jus d orange, kregen we vanmorgen een ontbijt met 8 verschillende soorten cake. Dat was dus smullen. Na het uitgebreide ontbijt op weg naar Conques. We wisten al dat het een lange wandeling was, dus het tempo zat er meteen goed in. Het was mooi weer en het was prachtig om te zien, hoe de verschillende bergen nog in de ochtend nevel -mist zaten. De afdaling naar Conques was pittig, 300m dalen op een stenig pad. We sliepen in een vanoudsher abdij en werd gezamelijk gegeten. De monnik die op het plein van de kathedraal in de volle zon ruim een uur uitleg had gegeven over de kathedraal en de timpaan ging voor in gebed en zang. Daarna werd er met 75 mensen samen gegeten. Daarna was er om 8.30 een avondgebed in de kathedraal speciaal voor de pelgrims, waarin Bert gevraagd werd om ook een stukje uit de apocalypse voor te lezen in het Nederlands. Daarna werden de pelgrims uitgenodigd om een boekje in ontvangst te nemen, het evangelie van Johannes om mbv dit boekje te komen tot geloof. Daarna werd ere nog gezongen en de zegen gegeven. Heel mooi om mee te maken. We zijn druk aan het smssen en telefoneren geweest om te zorgen, dat we zowel Geurt en Hennie kunnen zien als Hans en Leny kunnen bezoeken.
s Middags hadden we al met de FRansen, die we deze week veel zijn tegengekomen en gesproken hebben om samen nog een biertje te drinken na afloop van de mis omdat zij morgen naar huis gaan. Zo gezegd zo gedaan, adressen uitgewisseld en gezellig samen geweest. Eric, de Fransman, heeft er nog voor gezorgd, dat ikeen kaartje kreeg met de muziek van hetgeen gezongen werd voor het diner.

Dag 87 26-07-08 St. Pierre - Fonteilles In de morgen bewolking in de middag zon. Hoogste punt 675 m &è km
We hebben heerlijk geslapen in onze chambre d hote en ook lekker ontbeten. De gastheer was erg gesteld op een praatje. We sliepen in een gebouw, wat vroeger een couvent, klooster, was geweest. Bert had telefonisch besproken en ook gevraagd naar de prijs. Die bleek 2 x zo hoog als hij dacht. Soms zit het tegen en soms zit het mee. We begonnen meteen met een pittige klim, waarbij ee koe ons de weg versperde door midden op het pad te gaan staan. Na de klim was het een stuk eenvoudiger, alleen het laatste stuk was flink pittig. In Estaing is Bert weer eens naar de kapper geweeest, dat was wel nodig. Onderweg alleen het stzel uit Parijs dat we iedere dag meerdere keren zien, tegengekomen.Het was rustig op de route. Velen gaan een week of 10 dagen. Maar de zo langzamerhand bekende gezichten hebben we niet meer gezien. In de chambre d hote hadden we weer dezelfde buren als 2 nachten geleden, Oostenrijkers. Samen met de gastheer gegeten, terwijl de gastvrouw in de keuken achter het fornuis bleef. Erg gezellig getafeld met een aperiatiefje en een theelikeurtje achteraf. We moesten alles opeten, want de restanten krijgen we morgen als ontbijt dreigde de gastheer.


Dag 86 25-07-08 St. Chely - ST. Pierre de Bessuejouls Bewolking en zon 30 gr. Hoogste punt 915 m. 31 km
De lucht zag er niet goed uit. In het westen was het erg bewolkt. Gelukkig trok de bewolking rond 11 uur op, maar het werd wel een warme benauwde dag. In het begin ging de route vooral omhoog, maar daarna lange tijd omlaag. We begonnen boven de 900 m en daalden rond de 350 m. Hier zijn de dalen diep, wat beteknt dat je ver daalt, maar ook veel omhoog moet. De mensen die in Le Puy zijn begonnen hebben het heel moeilijk. Het is te merken dat we al veel voor onze kiezen hebben gekregen en een bepaalde conditie hebben. Het is en blijft zwaar, maar we hebben meer uithoudingsvermogen. We slapen vannacht in een chambre d hotes. In het dorpje is geen mogelijkheid opm te eten. De gastheer brengt ons naar Espalion naar een restaurant en komt ons om 21.00 u weer ophalen. De afstand was toch weer langer dan aangegeven. Het zou 26 km zijn maar het werd 31 km. Vooral de laatste klim was zwaar.

Dag 85 24-07-08 Nasbinals - St. Chely-d Aubrac Zon 30 gr. Hoogste pûnt 1260 M. 17 km
Alweer een stralend mooie dag. Om 7 uur is het ontbijt eigenlijk een beetje te vroeg voor ons, want we willen eerst naar het toeristenbureau dat pas om 09.30 uur open gaat. We hebben gisteren nl de overnachtingen tot zondag kunnen regelen alleen de zaterdag niet. Bert begreep niet helemaal wat de mevrouw van het hotel zei. Na het ontbijt rustig de tas ingepakt, waarbij we wel het idee hadden, dat de gastvrouw ons wegkeek. In een een plaatselijk cafe nopg maar een koffie en een thee genomen en daarna op het bankje bij de kerk gewacht tot het toeristenbureau open ging. Zij heeft voor ons nogmaals naar het hotel in Colignac gebeld, wat inderdaad vol bleek te zijn. De mevrouw aan de lijn gaf nog 2 andere mogelijkheden door, 1 daarvan heeft ze gebeld en daar konden we terecht, zodat de zaterdag nu ook geregeld is. Dit houdt wel in dat we zondag meer moeten lopen. Veel meer wandelaars zaten met overnachtiongsproblemen. De tocht van vandaag was in het begin sterk stijgend, maar aan het eind sterk dalend. Onderweg veel burons gezien, een soort zomerhuisjes voor boeren. In St; Chely was een markt met producten uit de streek. Ook was er een muzikant en dat allemaal voor het hotel.