Dag 145 - 146

Dag 146 23-09-08 O Cebreiro - Triacastela, tot 11 uur mist, daarna zon, 22 gr., 24 km
Vanmorgen toen we buiten kwamen om te gaan ontbijten, was de mist voor een deel opgetrokken en dachten we een mooie zonsopgang te krijgen. Na het ontbijt was de mist weer verergerd en kon ik nog net een foto nemen voor het zicht helemaal weg was. Tot ongeveer 11 uur hebben we in een dichte mist gelopen, weinig tot niets gezien. Jammer want we zaten boven de 1200 meter hoogte. We hadden toen ook het hoogste punt gehad, Pico Polo. Daarna bleven we nog een tijd op dezelfde hoogte lopen, waarna er een flinke afdaling volgde die eindigde in Triacastela. Na het eten eerst in de albergue op internet gekeken of er al een foto van onze kleinzoon op stond, maar Mark mailde dat het nog niet lukte. We zullen nog even geduld moeten hebben. Na de huishoudelijke taken hebben we nog lekker in het zonnetje gezeten, daarna het plaatsje verkend. We kwamen door een straatje waar een auto gelost werd, die druiven bij zich had. De druiven werden in de machine gescheiden van de takjes en geperst naar een wijnvat. Terwijl we stonden te kijken hoe het precies in z n werk ging kregen we van de wijnmaker druiven aangeboden, die we dankbaar aanvaarden. Toen we eenmaal door hadden hoe het werkte en wegliepen, werden we teruggeroepen en kregen we nog meer druiven aangeboden. s Avonds voor het eten eerst de jonge moeder gebeld en gehoord dat het prima ging met moeder en kind. Ook met het stemgeluid van Lennard, die we door de telefoon hoorden. Uit eten en dan lekker naar bed. Het was koud vanavond.

Dag 145 22-09-08. Trabadelo - O Cebreiro, mistig 20 gr., 19 km
De dag begon met miezerregen, maar toen we op weg gingen was het bijna droog. Al snel werd onze dag opgevrolijkt door een telefoontje van Mark, dat hij een zoon, Lennard, had en wij dus opa en oma waren geworden. Al 2 weken hadden we dag en nacht de telefoon aan voor het geval dat hij zou bellen. Alles is goed gegaan en dat geeft weer wat rust. We hebben er vaak over lopen denken wat te doen als er problemen zijn. Vandaag was de laatste zware dag in de bergen met een stijging van 700 meter naar 1275 meter. De eerste 11 km bleven aardig vlak, daarna moest er flink geklommen worden. Het was weer eens ouderwets. In de mist kwammen we in O Cebreiro aan, jammer want het ligt op 1275 m hoogte, bij helder weer zou je best wel eens ver kunnen kijken, nu is er niets te zien. Het is druk in O Cebreiro, vooral pelgrims te voet of met de fiets. In een van de plaatselijke cafe s kon je ook internetten. Daarvoor moest je een euro per half uur betalen. Bert had geen euro en wilde geld wisselen voor een euro. De man achter de bar begreep er niet veel van. Het geld was voldoende om te kunnen internetten. Bert maar uitleggen dat hij er een munt van 1 euro voor wilde hebben, maar de man stopte het geld in de kassa en zei ga maar op internet. Toen heb ik het nog maar eens geprobeerd, maar de man zei alleen maar dat we erop mochten. Omdat wij bleven aandringen op een muntstuk vroeg hij het aan een van de meisjes achter de bar. Uiteindelijk kregen we van hem 2 muntjes van 50 cent, daar hadden we dus niets aan. Dan maar eens proberen bij een Spanjaard aan een van de tafeltjes. Die begreep het meteen. s Avonds in een restaurant gegeten met een Deen, Jacob genaamd en ook een leerkracht. Hij had 6 weken verlof.