Dag 153 30-09-08, Santa Irene - San Marcos, zonnig 22 gr. 17 km
De laatste hele wandeldag voor Santiago. We zijn nu 5 km ervan werwijderd en willen morgen tussen 10 en 12 uur aankomen. Dat moet toch gaan lukken.
Gisteren hebben we ook iets verder gelopen dan gepland en vandaag willen we dat ook doen. We kunnen heel rustig lopen want de afstand is niet ver. We nemen de tijd om koffie te drinken en rond te kijken. In de albergue waren het vannacht voor het merendeel Fransen en Tsjechen. Het lijkt erop dat er een bus vol Tsjechen 100km voor Santiago gestopt is. Ze lopen allemaal de laatste 100 km. Evenals de laatste dagen ontmoeten we weer een Fransman en 2 Franse vrouwen. Ze slapen niet in albergues, maar starten wel iedere keer dezelfde tijd als wij. Tijdens het laatste stukje van de tocht hebben we Santiago al in de verte zien liggen. In San Marcos hebben we een hotel genomen omdat ik morgen jarig ben. Dan kunnen we rustig ontbijten en hoeven we niet om 8 uur weg te zijn.
Dag 152 29-09-08, Arzua - Santa Irene, zonnig 22 gr. 16 km
Omdat het gisteren zondag was hebben we geen inkopen gedaan voor het o9ntbijt. We hebben de boel daarom ingepakt en zijn eerst in de plaatselijke bar gaan ontbijten. Ondertussen was het licht geworden en konden we op pad. Het eerste stuk was weer erg mistig, maar daarna kwam de zon door en was het heerlijk wandelweer. De wandeling ging weer over landelijke paadjes, wwarbij de auto s op de weg op de achtergrond wel te horen waren. Lange tijd hadden we het gevoel aqlleen op de weg te zijn. Ondanks dat ue weet dat er heel veel mensen lopen. We wandelen veel door eucaliptusbossen en kleine dorpjes. We weten nu hoe de eucaliptusboom eruit ziet. Deze bomen verliezen in de hefst niet alleen hun bladeren maar ook hun bast. De albergue in Santa Irene is een albergue die toe is aan renovatie. Dat het druk was op de camino bleek wel toen er ook pelgrims geweigerd werden omdat de albergue vol was. Om te kunnen eten moesten we een kilometer terug lopen naar Cerceda waar een restaurant was.
Dag 151 28-09-08, Melide- Arzua, zonnig 24 gr, 14,6 km
We hebben n iet veel haast want we hoeven maar een kleine 15 km te lopen. Het is weer erg rustig op de camino, het lijkt soms wel of we de weg alleen lopen. Het is goed te merken dat het herfst wordt. Er vallen bladeren van de bomen, de eikels en kastanjes die in overvloed aan de boom hangen beginnen ook te vallen. Maar ook de lucht ruikt herfstig. Onderweg gezocht naar de eucaliptusboom, die we niet kenden. Waarschijnlijk wel gevonden. Met deze korte route en 2 keer een koffiepauze zijn we toch vroeg in Arzua. We moeten nog een half uur wachten tot de alberegue opengaat. We hebben ons ingeschreven en daarna eerst wat gaan eten. Thea laten weten waar we zitten en de was gedaan. Daarna op zoek naar een internetcafe. De website weer bijgewerkt, maar m n e-mail ni8et kunnen bekijken. Er zat een fout in de pagina, dus hij kon niet geopend worden. Voor het eten konden we de kerk nog bekijken. De kerken zijn in Galicie veel minder uitbundig versierd dan in Leon. s Avonds met Thea uit eten in een restaurant, wat meer leek op moeders achterkamer. Het eten werd achter het restaurant klaargemaakt op eenvoudige aparaten. Lekker gegeten en het was gezellig.
dinsdag 30 september 2008
zondag 28 september 2008
Dag 148-149-150
Dag 150 27-09-08, Aixere - Melide, zonnig 22 gr, 23 km
Op de zall bleef het rustig tot ongeveer 7 uur. Het was ook nog helemaal donker buiten. Toen we op pad gingen werd het al aardig licht. Tussen de bergen hing nog wel wat mist, Maar het eerste stuk liepen we nog niet in de mist. Daarna af en toe in mistflarden. De route van vandaag was erg mooi, we liepen op paden tussen weilanden en akkers, die omzoomd waren door bomen en struiken. Af en toe ook mooie uitzichten. Het lopen was makkelijker dan gisteren. Het pad liep regelmatig omhoog of omlaag, maar geen spectaculaire stijgingen of dalingen. In Coto troffen we bij het restaurant Die zwei Deutsch Thea weer. Zij had overnacht in Palas de Rei en was laat vertrokken. Zij ging ook naar Melide en hebben afgesproken s avonds samen te gaan eten. In Melide de albergue opgezocht en de gebruikelijke werkjes gedaan, daarna de boodschappen en wat rond gelopen. s Avonds in de pizzeria gegeten.
Dag 149 26-09-08, Portomarin - Aixere, zonnig 22 gr. 17,5 km
Tot 7 uur mocht er geen geluid gemaakt worden op de slaapzaal en mocht het licht niet aan. Dat gebeurde ook dus bleef het rustig tot 7 uur. Daarna begon de grote uittocht. Wij vertrokken pas om 8.30 uur. Dat was niet erg want het was heel mistig. Je zag weinig of niets van de omgeving. Ook hadden we niet zo n lange tocht, dus haasten hoefden we niet. Tot half 11 bleef het mistig, daarna kwam de zon door. De wandeling was in het begin lange tijd stijgend en daarna liepen we op dezelfde hoogte en tot slot gingen we afdalen. We wilden overnachten in Aixere, deze albergue ging om 1 uur open. We waren er vlak voor die tijd en konden vrijwel meteen naar binnen. Het is een kleine albergue met 24 plaatsen. De bedden stonden wel erg dicht op elkaar. s Avonds was hij helemaal vol. We hadden alle tijd om onze kleding eens goed te wassen. Daarna lekker geluierd, gelezen en lekker gegeten.
Dag 148 25-09-08, Sarria - Portomarin, zonnig 25 gr., 26 km
De ochtend was wederom fris, we waren wat later opgestaan omdat het ook steeds later licht wordt. Het was een prachtige wandeling over paden die dan weer langs weilanden en akkers ging en dan weer onder bomen door. We kwamen door verschillende kleine boeren plaatsjes en hadden prachtige uitzichten. Veel van de akkers en weilanden waren verdeeld in kleine stukken en omrand door stenen muurtjes. Toen we zaten te lunchen kregen we een smsje van Thea, een vriendin die gisteren in Sarria was gestart, dat ze een dag extra in Portomarin was gebleven en waar of wij zaten. Op dat moment waren we 2 uur van Portomarin verwijderd. We hebben afgesproken bij de kerk. Toen we daar aankwamen zat ze daar te wachten. Nadat we een albergue gezocht hadden, gedouched, gewassen, gerust en inkopen hadden gedaan hebben we samen geborreld en gegeten. Erg gezellig. Morgen gaan we ieder onze eigen weg en komen we elkaar onderweg of in Santiago weer tegen.
Op de zall bleef het rustig tot ongeveer 7 uur. Het was ook nog helemaal donker buiten. Toen we op pad gingen werd het al aardig licht. Tussen de bergen hing nog wel wat mist, Maar het eerste stuk liepen we nog niet in de mist. Daarna af en toe in mistflarden. De route van vandaag was erg mooi, we liepen op paden tussen weilanden en akkers, die omzoomd waren door bomen en struiken. Af en toe ook mooie uitzichten. Het lopen was makkelijker dan gisteren. Het pad liep regelmatig omhoog of omlaag, maar geen spectaculaire stijgingen of dalingen. In Coto troffen we bij het restaurant Die zwei Deutsch Thea weer. Zij had overnacht in Palas de Rei en was laat vertrokken. Zij ging ook naar Melide en hebben afgesproken s avonds samen te gaan eten. In Melide de albergue opgezocht en de gebruikelijke werkjes gedaan, daarna de boodschappen en wat rond gelopen. s Avonds in de pizzeria gegeten.
Dag 149 26-09-08, Portomarin - Aixere, zonnig 22 gr. 17,5 km
Tot 7 uur mocht er geen geluid gemaakt worden op de slaapzaal en mocht het licht niet aan. Dat gebeurde ook dus bleef het rustig tot 7 uur. Daarna begon de grote uittocht. Wij vertrokken pas om 8.30 uur. Dat was niet erg want het was heel mistig. Je zag weinig of niets van de omgeving. Ook hadden we niet zo n lange tocht, dus haasten hoefden we niet. Tot half 11 bleef het mistig, daarna kwam de zon door. De wandeling was in het begin lange tijd stijgend en daarna liepen we op dezelfde hoogte en tot slot gingen we afdalen. We wilden overnachten in Aixere, deze albergue ging om 1 uur open. We waren er vlak voor die tijd en konden vrijwel meteen naar binnen. Het is een kleine albergue met 24 plaatsen. De bedden stonden wel erg dicht op elkaar. s Avonds was hij helemaal vol. We hadden alle tijd om onze kleding eens goed te wassen. Daarna lekker geluierd, gelezen en lekker gegeten.
Dag 148 25-09-08, Sarria - Portomarin, zonnig 25 gr., 26 km
De ochtend was wederom fris, we waren wat later opgestaan omdat het ook steeds later licht wordt. Het was een prachtige wandeling over paden die dan weer langs weilanden en akkers ging en dan weer onder bomen door. We kwamen door verschillende kleine boeren plaatsjes en hadden prachtige uitzichten. Veel van de akkers en weilanden waren verdeeld in kleine stukken en omrand door stenen muurtjes. Toen we zaten te lunchen kregen we een smsje van Thea, een vriendin die gisteren in Sarria was gestart, dat ze een dag extra in Portomarin was gebleven en waar of wij zaten. Op dat moment waren we 2 uur van Portomarin verwijderd. We hebben afgesproken bij de kerk. Toen we daar aankwamen zat ze daar te wachten. Nadat we een albergue gezocht hadden, gedouched, gewassen, gerust en inkopen hadden gedaan hebben we samen geborreld en gegeten. Erg gezellig. Morgen gaan we ieder onze eigen weg en komen we elkaar onderweg of in Santiago weer tegen.
donderdag 25 september 2008
Dag 147
Dag 147 24-09-08, Triacastela - Sarria, zonnig 26 gr, 26 km.
Vanuit Triacastela zijn er 2 routes naar Sarria en wij besluiten de lange route via Samos te nemen. We hebben er geen spijt van gehad. Alleen de eerste 4 km waren vervelend, we liepen langs een weg waar vrachtwagens af en toe met grote vaart langs kwamen scheuren. Daarna was het een mooie route, je komt langs hele kleine plaatsjes waar een kerk anex kerkhof en een paar huisjes stonden. Veelal waren het boeren dorpjes. De natuur was erg groen, dus het zal er wel veel regenen. Mooie uitzichten en voor het laatst echt in de bergen. In Samos hebben we een rondleiding door het klooster genomen. Er zijn nu nog maar 4 zeer oude monniken. Op de muren van het klooster staan allemaal wandschilderingen nav bijbelverhalen. Heel mooi. Ook de kerk hebben we bekeken. Veel eenvoudiger dan in de provincie Leon. De voorkant van de kerk konden we niet zien, die stond in de steigers voor de renovatie. In Sarria hebben we een albergue in de oude kern. Boodschappen gedaan en lekker uit eten geweest.
Vanuit Triacastela zijn er 2 routes naar Sarria en wij besluiten de lange route via Samos te nemen. We hebben er geen spijt van gehad. Alleen de eerste 4 km waren vervelend, we liepen langs een weg waar vrachtwagens af en toe met grote vaart langs kwamen scheuren. Daarna was het een mooie route, je komt langs hele kleine plaatsjes waar een kerk anex kerkhof en een paar huisjes stonden. Veelal waren het boeren dorpjes. De natuur was erg groen, dus het zal er wel veel regenen. Mooie uitzichten en voor het laatst echt in de bergen. In Samos hebben we een rondleiding door het klooster genomen. Er zijn nu nog maar 4 zeer oude monniken. Op de muren van het klooster staan allemaal wandschilderingen nav bijbelverhalen. Heel mooi. Ook de kerk hebben we bekeken. Veel eenvoudiger dan in de provincie Leon. De voorkant van de kerk konden we niet zien, die stond in de steigers voor de renovatie. In Sarria hebben we een albergue in de oude kern. Boodschappen gedaan en lekker uit eten geweest.
woensdag 24 september 2008
Dag 145 - 146
Dag 146 23-09-08 O Cebreiro - Triacastela, tot 11 uur mist, daarna zon, 22 gr., 24 km
Vanmorgen toen we buiten kwamen om te gaan ontbijten, was de mist voor een deel opgetrokken en dachten we een mooie zonsopgang te krijgen. Na het ontbijt was de mist weer verergerd en kon ik nog net een foto nemen voor het zicht helemaal weg was. Tot ongeveer 11 uur hebben we in een dichte mist gelopen, weinig tot niets gezien. Jammer want we zaten boven de 1200 meter hoogte. We hadden toen ook het hoogste punt gehad, Pico Polo. Daarna bleven we nog een tijd op dezelfde hoogte lopen, waarna er een flinke afdaling volgde die eindigde in Triacastela. Na het eten eerst in de albergue op internet gekeken of er al een foto van onze kleinzoon op stond, maar Mark mailde dat het nog niet lukte. We zullen nog even geduld moeten hebben. Na de huishoudelijke taken hebben we nog lekker in het zonnetje gezeten, daarna het plaatsje verkend. We kwamen door een straatje waar een auto gelost werd, die druiven bij zich had. De druiven werden in de machine gescheiden van de takjes en geperst naar een wijnvat. Terwijl we stonden te kijken hoe het precies in z n werk ging kregen we van de wijnmaker druiven aangeboden, die we dankbaar aanvaarden. Toen we eenmaal door hadden hoe het werkte en wegliepen, werden we teruggeroepen en kregen we nog meer druiven aangeboden. s Avonds voor het eten eerst de jonge moeder gebeld en gehoord dat het prima ging met moeder en kind. Ook met het stemgeluid van Lennard, die we door de telefoon hoorden. Uit eten en dan lekker naar bed. Het was koud vanavond.
Dag 145 22-09-08. Trabadelo - O Cebreiro, mistig 20 gr., 19 km
De dag begon met miezerregen, maar toen we op weg gingen was het bijna droog. Al snel werd onze dag opgevrolijkt door een telefoontje van Mark, dat hij een zoon, Lennard, had en wij dus opa en oma waren geworden. Al 2 weken hadden we dag en nacht de telefoon aan voor het geval dat hij zou bellen. Alles is goed gegaan en dat geeft weer wat rust. We hebben er vaak over lopen denken wat te doen als er problemen zijn. Vandaag was de laatste zware dag in de bergen met een stijging van 700 meter naar 1275 meter. De eerste 11 km bleven aardig vlak, daarna moest er flink geklommen worden. Het was weer eens ouderwets. In de mist kwammen we in O Cebreiro aan, jammer want het ligt op 1275 m hoogte, bij helder weer zou je best wel eens ver kunnen kijken, nu is er niets te zien. Het is druk in O Cebreiro, vooral pelgrims te voet of met de fiets. In een van de plaatselijke cafe s kon je ook internetten. Daarvoor moest je een euro per half uur betalen. Bert had geen euro en wilde geld wisselen voor een euro. De man achter de bar begreep er niet veel van. Het geld was voldoende om te kunnen internetten. Bert maar uitleggen dat hij er een munt van 1 euro voor wilde hebben, maar de man stopte het geld in de kassa en zei ga maar op internet. Toen heb ik het nog maar eens geprobeerd, maar de man zei alleen maar dat we erop mochten. Omdat wij bleven aandringen op een muntstuk vroeg hij het aan een van de meisjes achter de bar. Uiteindelijk kregen we van hem 2 muntjes van 50 cent, daar hadden we dus niets aan. Dan maar eens proberen bij een Spanjaard aan een van de tafeltjes. Die begreep het meteen. s Avonds in een restaurant gegeten met een Deen, Jacob genaamd en ook een leerkracht. Hij had 6 weken verlof.
Vanmorgen toen we buiten kwamen om te gaan ontbijten, was de mist voor een deel opgetrokken en dachten we een mooie zonsopgang te krijgen. Na het ontbijt was de mist weer verergerd en kon ik nog net een foto nemen voor het zicht helemaal weg was. Tot ongeveer 11 uur hebben we in een dichte mist gelopen, weinig tot niets gezien. Jammer want we zaten boven de 1200 meter hoogte. We hadden toen ook het hoogste punt gehad, Pico Polo. Daarna bleven we nog een tijd op dezelfde hoogte lopen, waarna er een flinke afdaling volgde die eindigde in Triacastela. Na het eten eerst in de albergue op internet gekeken of er al een foto van onze kleinzoon op stond, maar Mark mailde dat het nog niet lukte. We zullen nog even geduld moeten hebben. Na de huishoudelijke taken hebben we nog lekker in het zonnetje gezeten, daarna het plaatsje verkend. We kwamen door een straatje waar een auto gelost werd, die druiven bij zich had. De druiven werden in de machine gescheiden van de takjes en geperst naar een wijnvat. Terwijl we stonden te kijken hoe het precies in z n werk ging kregen we van de wijnmaker druiven aangeboden, die we dankbaar aanvaarden. Toen we eenmaal door hadden hoe het werkte en wegliepen, werden we teruggeroepen en kregen we nog meer druiven aangeboden. s Avonds voor het eten eerst de jonge moeder gebeld en gehoord dat het prima ging met moeder en kind. Ook met het stemgeluid van Lennard, die we door de telefoon hoorden. Uit eten en dan lekker naar bed. Het was koud vanavond.
Dag 145 22-09-08. Trabadelo - O Cebreiro, mistig 20 gr., 19 km
De dag begon met miezerregen, maar toen we op weg gingen was het bijna droog. Al snel werd onze dag opgevrolijkt door een telefoontje van Mark, dat hij een zoon, Lennard, had en wij dus opa en oma waren geworden. Al 2 weken hadden we dag en nacht de telefoon aan voor het geval dat hij zou bellen. Alles is goed gegaan en dat geeft weer wat rust. We hebben er vaak over lopen denken wat te doen als er problemen zijn. Vandaag was de laatste zware dag in de bergen met een stijging van 700 meter naar 1275 meter. De eerste 11 km bleven aardig vlak, daarna moest er flink geklommen worden. Het was weer eens ouderwets. In de mist kwammen we in O Cebreiro aan, jammer want het ligt op 1275 m hoogte, bij helder weer zou je best wel eens ver kunnen kijken, nu is er niets te zien. Het is druk in O Cebreiro, vooral pelgrims te voet of met de fiets. In een van de plaatselijke cafe s kon je ook internetten. Daarvoor moest je een euro per half uur betalen. Bert had geen euro en wilde geld wisselen voor een euro. De man achter de bar begreep er niet veel van. Het geld was voldoende om te kunnen internetten. Bert maar uitleggen dat hij er een munt van 1 euro voor wilde hebben, maar de man stopte het geld in de kassa en zei ga maar op internet. Toen heb ik het nog maar eens geprobeerd, maar de man zei alleen maar dat we erop mochten. Omdat wij bleven aandringen op een muntstuk vroeg hij het aan een van de meisjes achter de bar. Uiteindelijk kregen we van hem 2 muntjes van 50 cent, daar hadden we dus niets aan. Dan maar eens proberen bij een Spanjaard aan een van de tafeltjes. Die begreep het meteen. s Avonds in een restaurant gegeten met een Deen, Jacob genaamd en ook een leerkracht. Hij had 6 weken verlof.
dinsdag 23 september 2008
Dag 143- 144
Dag 144 21-09-08, Camponaraya - Trabadelos, bewolkt 22 gr., 23 km
Goed en rustig geslapen in het motel. We hebben geen auto maar moeten er wel via de garage uit. Er zit iemand bij de receptie die de deur voor je opent als je dat via de telefoon vraagt. Gisteren stond Bert boven aan de trap om te zien hoe we er uit moesten en toen kwam zij door een luikje vragen wat hij wilde. Je kreeg echt het gevoel van Big brother is watching you. Toen we gisteravond thuis kwamen moesten we voor de slagboom al bellen, dat we naar binnen wilden. Ze maakte dan vast de garage open. Volgens het weerbericht zou het vandaag regenen. s Morgens bewolking, maar s middags kwam ook de zon door. Het is vandaag de eerste dag van de herfst. Aan de bomen is al te zien, dat het herfst wordt. De bladeren beginnen te verkleuren en sommige bomen laten hun bladeren al vallen. Vandaag zagen we voor het eerst dat de druiven geoogst werden. Op de flanken van de bergen waren veel wijngaarden. Veel druiven worden hier nog op struiken geteeld. Het landschap was heel anders dan de dagen hiervoor. In Villafranca kwamen we een groep Nederlanders tegen die hier met de bus op vakantie waren. We hebben een hele tijd met ze gesproken en vragen beantwoord. Ook moesten we steeds voor hen op de foto. In Trabadelo zagen we op een bord bij een huis staan: Woensdag klaverjassen. Het kon niet anders dan dat er Nederlanders woonden. Het was een Rotterdams stel, hij van origine een Spanjaard maar opgegroeid in Nederland, dat hier een pension wilde openen. Ze waren nog druk bezig met de verbouwing en hoopten eind van het jaar klaar te zijn. Hij werkte als taxichauffeur.
Dag 143 20-09-08, El Acebo - Campanaraya, zonnig 30 gr. 28 km
De beheerder had voor ontbijt gezorgd en nadat we nog voor de Brazilianen op de foto waren geweest gingen we op weg uitgezwaaid door de beheerder. Het was prachtig om te zien hoe de bergen kleurden in het ochtendlicht. Na een flinke afdaling , hoogteverschil 500 meter, maar over goede paden kwamen we in Molinaseca, een mooi plaatsje met een oude brug, smalle straatjes, waar de uitbouw van de eerste verdieping boven de straat uitstak. Daarna door naar Ponferada, een flinke plaats met een klein oud centrum. De burcht, een van de best bewaard gebleven kastelen uit de tijd van de tempeliers. Ook staat er een bedevaartskerk, de La Encina. Na bezichtiging van Ponferado gingen we door naar ons overnachtingsadres. We wilden in Camponaraya overnachten, maar daar was geen albergue of refuge, dus zou het een motel worden. We hadden de hele plaats al doorgelopen maar geen motel gezien. Eenmaal buiten de plaats hebben we het motel gevonden. Heerlijk een bad genomen en een lekker bed tot onze beschikking. Geen snurkers om ons heen. s Avonds Camponaraya in. Er was een kermis en muziekfestival, een zeer groot podium waar orquesta Compostela optrad. Het was er erg druk en er werd veel gedanst. Het was moeilijk om een restaurant te vinden waar we wat konden eten. In een klein straatje was er nog een open. Voor 18 euro hadden we een 3-gangen diner met fles wijn en koffie en 2 thee na afloop en een brandy. Kom daar in Nederland eens voor.
Goed en rustig geslapen in het motel. We hebben geen auto maar moeten er wel via de garage uit. Er zit iemand bij de receptie die de deur voor je opent als je dat via de telefoon vraagt. Gisteren stond Bert boven aan de trap om te zien hoe we er uit moesten en toen kwam zij door een luikje vragen wat hij wilde. Je kreeg echt het gevoel van Big brother is watching you. Toen we gisteravond thuis kwamen moesten we voor de slagboom al bellen, dat we naar binnen wilden. Ze maakte dan vast de garage open. Volgens het weerbericht zou het vandaag regenen. s Morgens bewolking, maar s middags kwam ook de zon door. Het is vandaag de eerste dag van de herfst. Aan de bomen is al te zien, dat het herfst wordt. De bladeren beginnen te verkleuren en sommige bomen laten hun bladeren al vallen. Vandaag zagen we voor het eerst dat de druiven geoogst werden. Op de flanken van de bergen waren veel wijngaarden. Veel druiven worden hier nog op struiken geteeld. Het landschap was heel anders dan de dagen hiervoor. In Villafranca kwamen we een groep Nederlanders tegen die hier met de bus op vakantie waren. We hebben een hele tijd met ze gesproken en vragen beantwoord. Ook moesten we steeds voor hen op de foto. In Trabadelo zagen we op een bord bij een huis staan: Woensdag klaverjassen. Het kon niet anders dan dat er Nederlanders woonden. Het was een Rotterdams stel, hij van origine een Spanjaard maar opgegroeid in Nederland, dat hier een pension wilde openen. Ze waren nog druk bezig met de verbouwing en hoopten eind van het jaar klaar te zijn. Hij werkte als taxichauffeur.
Dag 143 20-09-08, El Acebo - Campanaraya, zonnig 30 gr. 28 km
De beheerder had voor ontbijt gezorgd en nadat we nog voor de Brazilianen op de foto waren geweest gingen we op weg uitgezwaaid door de beheerder. Het was prachtig om te zien hoe de bergen kleurden in het ochtendlicht. Na een flinke afdaling , hoogteverschil 500 meter, maar over goede paden kwamen we in Molinaseca, een mooi plaatsje met een oude brug, smalle straatjes, waar de uitbouw van de eerste verdieping boven de straat uitstak. Daarna door naar Ponferada, een flinke plaats met een klein oud centrum. De burcht, een van de best bewaard gebleven kastelen uit de tijd van de tempeliers. Ook staat er een bedevaartskerk, de La Encina. Na bezichtiging van Ponferado gingen we door naar ons overnachtingsadres. We wilden in Camponaraya overnachten, maar daar was geen albergue of refuge, dus zou het een motel worden. We hadden de hele plaats al doorgelopen maar geen motel gezien. Eenmaal buiten de plaats hebben we het motel gevonden. Heerlijk een bad genomen en een lekker bed tot onze beschikking. Geen snurkers om ons heen. s Avonds Camponaraya in. Er was een kermis en muziekfestival, een zeer groot podium waar orquesta Compostela optrad. Het was er erg druk en er werd veel gedanst. Het was moeilijk om een restaurant te vinden waar we wat konden eten. In een klein straatje was er nog een open. Voor 18 euro hadden we een 3-gangen diner met fles wijn en koffie en 2 thee na afloop en een brandy. Kom daar in Nederland eens voor.
maandag 22 september 2008
Dag 141-142
Dag 142 19-09-08, El Ganso - El Acebo, zonnig 27 gr., 24,5 km
We hebben heel rustig kunnen slapen, geen pelgrims die voor 6 uur vertrokken. Bij het ontbijt bood de late Franse pelgrim ons een potje honing aan. Het potje kwam ons erg bekend voor. Die hadden we gisteren ergens onderweg op een paal zien staan. De tocht van vandaag ging weer eens de bergen in. We waren het klimmen nog niet verleerd. De beklimming was ook niet erg lastig, brede paden en geen lange beklimmingen. In Rabanal wilden we wat inkopen voor de lunch doen, maar er was geen allimentation open. In Foncebadon konden we bij een tienda wat brood en jus d orange kopen. Brood kon je per ons kopen. Het weer was prachtig, we hadden mooie uitzichten. De afdaling was wat lastiger er steiler. Er was een vrouw tijdens de afdaling lelijk ten val gekomen. Wij hadden erg veel last van vliegen. Soms hele drommen om ons heen, het bleef maar zoemen. Nadat we ons flink ingesmeerd hadden ging het beter. In El Acebo hebben we de parochiele albergue genomen, de andere albergue boven de bar-restaurant was erg lawaaierig. Om 18.30 uur was er een pelgrimsviering in de kerk, waar ook in het Engels en Frans gesproken werd. s Avonds met z n allen samen gegeten. De hospitalero deed het voor 14 dagen en maakte ook de maaltijd klaar. De tafel was weer internationaal bezet, 2 Spanjaarden 1 Canadees uit Sascatchewan, een Italiaan, 2 Brazilianen en wij.
Dag 141 18-09-08, Santibanrz - El Ganso, zonnig 27 gr., 26 km
Albergue is al leeg als we vertrekken. Eerst ontbijten in de naastgelegen bar, open vanaf 7.30 en daarna op weg naar Astorga. De route loopt in Astorga langs alle belangrijke gebouwen, zoals de Romeinse opgravingen, gemeentehuis, bisschoppelijk paleis van Anthonio Gaudi en de kathedraal. De kathedraal konden we van binnen niet zien, we waren te laat. Hij is open van 9 tot 11. Op het plein voor het gemeentehuis troffen we een Nederlander op vakantie. Hij kwam uit Maastricht en 2 Nederlanders die op de fiets op weg zijn uit Zeeland. Na de bezichtiging van Astorga zijn we op weg gegaan naar ons overnachtingsadres in El Ganzo. Onderweg nog wat gegeten in Santa Catelina de Somoza, waar de 3 Oostenrijkers van gisteren al bij de albergue zaten waar ze gingen overnachten. Ze prezen de albergue nog aan, maar na het eten zijn we toch maar verder gegaan. We overnachten in een klein plaatsje in de middle of nowhere met 2 bars. De albergue is rustig, we zijn vannacht met z n drieen. In een van de bars nog wat gedronken, waar een Spanjaard met ons een gesprek aanknoopte. Met handen en voeten hebben we het gesprek verduidelijkt. Vlak voor hij vertrok kregen we nog een pilsje van hem en tapas. Hij stond te glunderen toen we zeiden dat het lekker was. Vlak voor we naar bed gingen kwam er nog een jonge Franse pelgrim aan. Hij verschoot van kleur toen hij hoorde dat de overnachting inclusief ontbijt 8 euro kostte. De refuge had geen douche en toilet. Uiteindelijk heeft hij toch in de albergue geslapen.
We hebben heel rustig kunnen slapen, geen pelgrims die voor 6 uur vertrokken. Bij het ontbijt bood de late Franse pelgrim ons een potje honing aan. Het potje kwam ons erg bekend voor. Die hadden we gisteren ergens onderweg op een paal zien staan. De tocht van vandaag ging weer eens de bergen in. We waren het klimmen nog niet verleerd. De beklimming was ook niet erg lastig, brede paden en geen lange beklimmingen. In Rabanal wilden we wat inkopen voor de lunch doen, maar er was geen allimentation open. In Foncebadon konden we bij een tienda wat brood en jus d orange kopen. Brood kon je per ons kopen. Het weer was prachtig, we hadden mooie uitzichten. De afdaling was wat lastiger er steiler. Er was een vrouw tijdens de afdaling lelijk ten val gekomen. Wij hadden erg veel last van vliegen. Soms hele drommen om ons heen, het bleef maar zoemen. Nadat we ons flink ingesmeerd hadden ging het beter. In El Acebo hebben we de parochiele albergue genomen, de andere albergue boven de bar-restaurant was erg lawaaierig. Om 18.30 uur was er een pelgrimsviering in de kerk, waar ook in het Engels en Frans gesproken werd. s Avonds met z n allen samen gegeten. De hospitalero deed het voor 14 dagen en maakte ook de maaltijd klaar. De tafel was weer internationaal bezet, 2 Spanjaarden 1 Canadees uit Sascatchewan, een Italiaan, 2 Brazilianen en wij.
Dag 141 18-09-08, Santibanrz - El Ganso, zonnig 27 gr., 26 km
Albergue is al leeg als we vertrekken. Eerst ontbijten in de naastgelegen bar, open vanaf 7.30 en daarna op weg naar Astorga. De route loopt in Astorga langs alle belangrijke gebouwen, zoals de Romeinse opgravingen, gemeentehuis, bisschoppelijk paleis van Anthonio Gaudi en de kathedraal. De kathedraal konden we van binnen niet zien, we waren te laat. Hij is open van 9 tot 11. Op het plein voor het gemeentehuis troffen we een Nederlander op vakantie. Hij kwam uit Maastricht en 2 Nederlanders die op de fiets op weg zijn uit Zeeland. Na de bezichtiging van Astorga zijn we op weg gegaan naar ons overnachtingsadres in El Ganzo. Onderweg nog wat gegeten in Santa Catelina de Somoza, waar de 3 Oostenrijkers van gisteren al bij de albergue zaten waar ze gingen overnachten. Ze prezen de albergue nog aan, maar na het eten zijn we toch maar verder gegaan. We overnachten in een klein plaatsje in de middle of nowhere met 2 bars. De albergue is rustig, we zijn vannacht met z n drieen. In een van de bars nog wat gedronken, waar een Spanjaard met ons een gesprek aanknoopte. Met handen en voeten hebben we het gesprek verduidelijkt. Vlak voor hij vertrok kregen we nog een pilsje van hem en tapas. Hij stond te glunderen toen we zeiden dat het lekker was. Vlak voor we naar bed gingen kwam er nog een jonge Franse pelgrim aan. Hij verschoot van kleur toen hij hoorde dat de overnachting inclusief ontbijt 8 euro kostte. De refuge had geen douche en toilet. Uiteindelijk heeft hij toch in de albergue geslapen.
vrijdag 19 september 2008
Dag 140
Dag 140 17-09-08, Villar de Mazarife - Santibanez de Valdeiglesias, zon 27 gr., 19 km.
Na een goed verzorgd ontbijt gaan we weer op weg. Wederom schijnt de zon en het is minder koud dan de dagen ervoor. Dit komt ook omdat er geen koude wind meer is. Het was een dagje door de maisvelden afgewisseld met korenvelden. Bert probeerde zijn nieuwe inlegzooltjes uit. Hij voelde zich net de princes op de erwt. Bij zijn hak voelde hij steeds de randen. Wat bleek hij had ze er verkeerdom ingelegd. Morgen gaat hij het opnieuw proberen. In Hospital de Orbigo hebben we de brug gezien, die nauw verweven is met de waar gebeurde geschiedenis van ridder Suerode Quinones. Sinds 2000 wordt het toernooi van de ridder nagespeeld. De albergue is van mindere kwalitieit dan de vorige . Douches en wc s zijn buiten. Een wc trekt niet door en moet je doorspoelen met een emmer water. Je kunt er wel lekker buitenzitten in de boomgaard. De beheerder had zijn baan in Italie opgezegd om de albergue te leiden. Dat hij het naar zijn zin had was duidelijk te merken. In het dorp was de hele middag niets te doen, geen winkel, geen bar open, geen mens te zien. De beheerder had nog wel wat te drinken in eigen voorraad. s Avonds had hij voor alle gasten gekookt, paella, sla en hartige taart. Er was meer dan genoeg, ook wat betreft de wijn. De stemming zat er goed in. Er was een tafel met 4 Franse stellen die samen aan de wandel waren, de andere tafel was 3 Oostenrijkse mannen, 2 meisjes en een jongen uit Duitsland, een Belg, en wij. Het was een gezellige avond in de boomgaard.
Na een goed verzorgd ontbijt gaan we weer op weg. Wederom schijnt de zon en het is minder koud dan de dagen ervoor. Dit komt ook omdat er geen koude wind meer is. Het was een dagje door de maisvelden afgewisseld met korenvelden. Bert probeerde zijn nieuwe inlegzooltjes uit. Hij voelde zich net de princes op de erwt. Bij zijn hak voelde hij steeds de randen. Wat bleek hij had ze er verkeerdom ingelegd. Morgen gaat hij het opnieuw proberen. In Hospital de Orbigo hebben we de brug gezien, die nauw verweven is met de waar gebeurde geschiedenis van ridder Suerode Quinones. Sinds 2000 wordt het toernooi van de ridder nagespeeld. De albergue is van mindere kwalitieit dan de vorige . Douches en wc s zijn buiten. Een wc trekt niet door en moet je doorspoelen met een emmer water. Je kunt er wel lekker buitenzitten in de boomgaard. De beheerder had zijn baan in Italie opgezegd om de albergue te leiden. Dat hij het naar zijn zin had was duidelijk te merken. In het dorp was de hele middag niets te doen, geen winkel, geen bar open, geen mens te zien. De beheerder had nog wel wat te drinken in eigen voorraad. s Avonds had hij voor alle gasten gekookt, paella, sla en hartige taart. Er was meer dan genoeg, ook wat betreft de wijn. De stemming zat er goed in. Er was een tafel met 4 Franse stellen die samen aan de wandel waren, de andere tafel was 3 Oostenrijkse mannen, 2 meisjes en een jongen uit Duitsland, een Belg, en wij. Het was een gezellige avond in de boomgaard.
dinsdag 16 september 2008
Dag 138 -139
Dag 139 16-09-08, Leon - Villar de Mazarife, zon 28 gr. 25 km.
Het is al vroeg onrustig op de zaal. Om 5.45 uur beginnen de eersten al in te pakken. Wij proberen het nog een uurtje uit te houden, maar dat is heel moeilijk, vooral als om 6 uur het licht aangaat. Eerst de San Marco bekeken en daarna uit Leon zien te komen. Het eerste deel van de tocht is beslist niet mooi. Het voert door de voorsteden en industriegebieden van Leon. We hebben bij Fresno del Camino de keuze uit 2 varianten volgens het boekje, de korte langs de N120 en een stillere route. Vanaf Burgos hebben we al het geraas van auto s om ons heen omdat het pad langs of in de buurt van de N120 loopt. We willen nu wel weer wat rust. maar we kunnen nergens vinden waar de 2 routes zich splitsen en daardoor komen we toch op de route langs de N120 uit. In San Miguel del Camino nemen we een afslag zodat we terug kunnen naar de rustige route. Daardoor hebben we wel 6 km meer gelopen. In Villar de Mazarife zijn 3 albergues. Het is er heel rustig, waarschijnlijk hebben velen de rustige route niet kunnen vinden. Niet erg dan slapen we vannacht eens rustig.
Dag 138 15-09-08, Puente de Villarente - Leon, zon 27 gr., 12 km
Iedere ochtend is het weer ontzettend koud als we vertrekken. Ook deze morgen komt het kwik niet boven de 5 gr. We lopen door allemaal voorstadjes van Leon, niet bepaald het mooiste deel van onze tocht. In een van de voorsteden moeten we een 4-baans weg oversteken en ook nog een stuk langs de snelweg lopen. Wij als Nederlanders kunnen ons dat niet voorstellen en nemen dus de weg langs de snelweg. Deze loopt dood bij een hek, we proberen het nog even buiten het hek, maar het eindigt boven een steile wand. Dan maar terug en langs de snelweg. In Leon zoeken we eerst een albergue bij de zusters en gaan daarna Leon bekijken. Jammer is dat de kerken van 1 tot 5 dicht zijn, alleen de kathedraal is open. Alle bekende gebouwen bekeken alleen de San Marcos niet, die bekijken we morgen als we verder gaan. In de aubergue is ook het Duitse meisje dat de 2 Zwitserse blinde meisjes begeleid. Ze moet een dag rust houden vanwege een scheenbeen blessure, een veel voorkomens probleem bij de pelgrims. s Avonds het vesper bijgewoond in de kloosterkerk, waarna we nog een licht hapje gegeten hebben. Om 21.30 uur ging de poort dicht, maar we mochten er nog wel uit om naar de kerk te gaan voor de pelgrimszege. De nationaliteiten werden opgenoemd en dat waren er heel veel. Daarna slapen in een zaal met kraakbedden.
Het is al vroeg onrustig op de zaal. Om 5.45 uur beginnen de eersten al in te pakken. Wij proberen het nog een uurtje uit te houden, maar dat is heel moeilijk, vooral als om 6 uur het licht aangaat. Eerst de San Marco bekeken en daarna uit Leon zien te komen. Het eerste deel van de tocht is beslist niet mooi. Het voert door de voorsteden en industriegebieden van Leon. We hebben bij Fresno del Camino de keuze uit 2 varianten volgens het boekje, de korte langs de N120 en een stillere route. Vanaf Burgos hebben we al het geraas van auto s om ons heen omdat het pad langs of in de buurt van de N120 loopt. We willen nu wel weer wat rust. maar we kunnen nergens vinden waar de 2 routes zich splitsen en daardoor komen we toch op de route langs de N120 uit. In San Miguel del Camino nemen we een afslag zodat we terug kunnen naar de rustige route. Daardoor hebben we wel 6 km meer gelopen. In Villar de Mazarife zijn 3 albergues. Het is er heel rustig, waarschijnlijk hebben velen de rustige route niet kunnen vinden. Niet erg dan slapen we vannacht eens rustig.
Dag 138 15-09-08, Puente de Villarente - Leon, zon 27 gr., 12 km
Iedere ochtend is het weer ontzettend koud als we vertrekken. Ook deze morgen komt het kwik niet boven de 5 gr. We lopen door allemaal voorstadjes van Leon, niet bepaald het mooiste deel van onze tocht. In een van de voorsteden moeten we een 4-baans weg oversteken en ook nog een stuk langs de snelweg lopen. Wij als Nederlanders kunnen ons dat niet voorstellen en nemen dus de weg langs de snelweg. Deze loopt dood bij een hek, we proberen het nog even buiten het hek, maar het eindigt boven een steile wand. Dan maar terug en langs de snelweg. In Leon zoeken we eerst een albergue bij de zusters en gaan daarna Leon bekijken. Jammer is dat de kerken van 1 tot 5 dicht zijn, alleen de kathedraal is open. Alle bekende gebouwen bekeken alleen de San Marcos niet, die bekijken we morgen als we verder gaan. In de aubergue is ook het Duitse meisje dat de 2 Zwitserse blinde meisjes begeleid. Ze moet een dag rust houden vanwege een scheenbeen blessure, een veel voorkomens probleem bij de pelgrims. s Avonds het vesper bijgewoond in de kloosterkerk, waarna we nog een licht hapje gegeten hebben. Om 21.30 uur ging de poort dicht, maar we mochten er nog wel uit om naar de kerk te gaan voor de pelgrimszege. De nationaliteiten werden opgenoemd en dat waren er heel veel. Daarna slapen in een zaal met kraakbedden.
zondag 14 september 2008
Dag 136 - 137
Dag 137 14-09-08, El Burgo Ranero -Puente de Villarente, zon 25 gr. 25 km
Weer een eenvoudige etappe, geen hogteverschillen, maar wel weer de uitgestrekte akkers. Vooral het eerste stuk, 12 km, was een lange, rechte weg. De rode leem kleurde mooi in de ochtendzon. Om half een waren we al in Mansilla de los Mullas, waar we zouden overnachten. Om morgen meer tijd voor Leon te hebben, waar we nu geen rustdag nemen, zijn we 6 km doorgelopen naar de volgende plaats met aubergue. Morgen hoeven we dan maar 12 km te lopen en we houden 1 rustdag in reserve. Mansilla de los Mulas was een gezellig plaatsje met een middeleeuwse stadsmuur en poort. Op het pleintje van de plaats was het gezellig druk. Het plaatsje waar we overnachten heeft weinig bezienswaardigheden, maar wel een comfortabele douche en een tuin waar je heerlijk in de zon kunt zitten.
Dag 136 13-09-08, Sahagun - El Burgo Ranero, zon 24 gr., 19 km
Goed geslapen en de maag voelt ook wat beter aan. De route van vandaag loopt dicht langs de autoweg, zodat we de hele dag auto s horen. Gelukkig is het zaterdag en is het niet druk op de weg. We zijn al bijtijds in El Burgo Ranero, waar nog veel huizen staan met leem besmeerd. Als de huizen niet ieder jaar opnieuw met leem besmeerd worden, raken ze zeer snel in verval. Zulke vervallen huizen zien we veel langs de route. Ook de kerk en onze aubergue zijn (gedeeltelijk) met leem besmeerd. Vandaag weer een koude douche, waar ik niet bepaald vrolijk van word. Morgenochtend maar kijken of de douche warm is. s Avonds het pelgrimsmenu maar weer eens geprobeerd.
Weer een eenvoudige etappe, geen hogteverschillen, maar wel weer de uitgestrekte akkers. Vooral het eerste stuk, 12 km, was een lange, rechte weg. De rode leem kleurde mooi in de ochtendzon. Om half een waren we al in Mansilla de los Mullas, waar we zouden overnachten. Om morgen meer tijd voor Leon te hebben, waar we nu geen rustdag nemen, zijn we 6 km doorgelopen naar de volgende plaats met aubergue. Morgen hoeven we dan maar 12 km te lopen en we houden 1 rustdag in reserve. Mansilla de los Mulas was een gezellig plaatsje met een middeleeuwse stadsmuur en poort. Op het pleintje van de plaats was het gezellig druk. Het plaatsje waar we overnachten heeft weinig bezienswaardigheden, maar wel een comfortabele douche en een tuin waar je heerlijk in de zon kunt zitten.
Dag 136 13-09-08, Sahagun - El Burgo Ranero, zon 24 gr., 19 km
Goed geslapen en de maag voelt ook wat beter aan. De route van vandaag loopt dicht langs de autoweg, zodat we de hele dag auto s horen. Gelukkig is het zaterdag en is het niet druk op de weg. We zijn al bijtijds in El Burgo Ranero, waar nog veel huizen staan met leem besmeerd. Als de huizen niet ieder jaar opnieuw met leem besmeerd worden, raken ze zeer snel in verval. Zulke vervallen huizen zien we veel langs de route. Ook de kerk en onze aubergue zijn (gedeeltelijk) met leem besmeerd. Vandaag weer een koude douche, waar ik niet bepaald vrolijk van word. Morgenochtend maar kijken of de douche warm is. s Avonds het pelgrimsmenu maar weer eens geprobeerd.
zaterdag 13 september 2008
Dag 134 - 135
Dag 135 12-09-08, Calzadilla de la Cueza - Sahagun, 23 km, zonnig 22gr.
Het was weer een onrustige nacht. Er lag iemand heel hard te snurken, hij sliep maar iedereen was wakker. Er kwam nog bij dat ik waarschijnlijk iets verkeerds gegeten had, want tegen het eind van de nacht kwamen mijn darmen en maag in opstand. Het blijft tobben deze maand. Wat dat betreft was er de eerste en laatste maand fysiek ongemakken. Beide maanden heb ik twijfels gehad of ik het wel zou halen. Misschien heb ik nu meer aan de psycholoog die Rob ingehuurd heeft voor onze thuiskomst. We willen Santiago halen. Met mijn voeten ging het wat beter. We hebben nieuwe inlegzooltjes met voetbed gekocht. Dit na een telefoontje van Roos die met haar collega s heeft overlegd hoe we toch ons doel kunnen bereiken, want we denken dat er na ongeveer 3000km de rek en steun in de schoen eruit is. Normaal loop je geen 3000 km op je schoenen. Mijn voet ging er nu wel in, maar rond de enkel drukte het leer nog wel. De voorcoet krijgt langzaam weer een normale vorm. Het liep goed, goede steun in de voetholte en rustig aan gelopen. Het was erg koud vanmorgen toen we vertrokken. We zitten ook nog vrij hoog, 800 m. Het was maar 3 graden en op een enkele plek lag er rijp op het gras. Onderweg zagen we weer eindeloze graanvelden, maar alle kleuren bruin bij elkaar maakt ook een mooi plaatje. De route was bijna helemaal vlak, dat was maar goed ook want door de problemen met mijn maag en darmen kwam ik helemaal gevloerd aan. Eerst maar 1,5 uur geslapen, daarna even wat boodschappen gedaan, zodat Bert vanavond wat te eten heeft. De fles wijn moest hij in zijn eentje soldaat maken. Daar had hij geen probelemen mee. In de albergue hadden we ons bed uitgezocht en wat bleek later: precies naast het Canadese echtpaar, dat zo verschrikkelijnk snurkt. (Volgens Bert had ik nu de boventoon).
Dag 134 11-09-08, Villarcazar de Sirga - Calzadilla de la Cueza, 24 km, zon en bewolking 23 gr.
Vandaag zijn we door de Paramo gegaan (koud, leeg gebied) en dat was het ook. 15 KM lang over een verharde weg met stenen, die aan alle kanten prikken. Tijd genoeg om na te denken, veel afleiding is er niet, Het landschap bestaat uit eindeloze vlakke, dorre velden vooral nu het graan geoogst is. Onderweg zijn we nog een brede met gras begroeide strook tegengekomen, de Canadas Reales, de veedrijversroute. Verder was het alleen maar rechtdoor. Tot de lunch was het prima weer, inkopen gedaan in Carroin de los Condes en daarna de eindeloze vlakte in. Een uur na de lunch in het korenveld begon het te miezeren en moest de regenkleding aan. Tot Calzadilla bleef het twijfelachtig. Na de huishoidelijke beslommeringen en siesta een biertje gedronken in de plaatselijke bar. Daarna aan tafel aangesloten bij een Duitse (Digna)en Italiaanse, die behoorlijk Engels spraken.
Het was weer een onrustige nacht. Er lag iemand heel hard te snurken, hij sliep maar iedereen was wakker. Er kwam nog bij dat ik waarschijnlijk iets verkeerds gegeten had, want tegen het eind van de nacht kwamen mijn darmen en maag in opstand. Het blijft tobben deze maand. Wat dat betreft was er de eerste en laatste maand fysiek ongemakken. Beide maanden heb ik twijfels gehad of ik het wel zou halen. Misschien heb ik nu meer aan de psycholoog die Rob ingehuurd heeft voor onze thuiskomst. We willen Santiago halen. Met mijn voeten ging het wat beter. We hebben nieuwe inlegzooltjes met voetbed gekocht. Dit na een telefoontje van Roos die met haar collega s heeft overlegd hoe we toch ons doel kunnen bereiken, want we denken dat er na ongeveer 3000km de rek en steun in de schoen eruit is. Normaal loop je geen 3000 km op je schoenen. Mijn voet ging er nu wel in, maar rond de enkel drukte het leer nog wel. De voorcoet krijgt langzaam weer een normale vorm. Het liep goed, goede steun in de voetholte en rustig aan gelopen. Het was erg koud vanmorgen toen we vertrokken. We zitten ook nog vrij hoog, 800 m. Het was maar 3 graden en op een enkele plek lag er rijp op het gras. Onderweg zagen we weer eindeloze graanvelden, maar alle kleuren bruin bij elkaar maakt ook een mooi plaatje. De route was bijna helemaal vlak, dat was maar goed ook want door de problemen met mijn maag en darmen kwam ik helemaal gevloerd aan. Eerst maar 1,5 uur geslapen, daarna even wat boodschappen gedaan, zodat Bert vanavond wat te eten heeft. De fles wijn moest hij in zijn eentje soldaat maken. Daar had hij geen probelemen mee. In de albergue hadden we ons bed uitgezocht en wat bleek later: precies naast het Canadese echtpaar, dat zo verschrikkelijnk snurkt. (Volgens Bert had ik nu de boventoon).
Dag 134 11-09-08, Villarcazar de Sirga - Calzadilla de la Cueza, 24 km, zon en bewolking 23 gr.
Vandaag zijn we door de Paramo gegaan (koud, leeg gebied) en dat was het ook. 15 KM lang over een verharde weg met stenen, die aan alle kanten prikken. Tijd genoeg om na te denken, veel afleiding is er niet, Het landschap bestaat uit eindeloze vlakke, dorre velden vooral nu het graan geoogst is. Onderweg zijn we nog een brede met gras begroeide strook tegengekomen, de Canadas Reales, de veedrijversroute. Verder was het alleen maar rechtdoor. Tot de lunch was het prima weer, inkopen gedaan in Carroin de los Condes en daarna de eindeloze vlakte in. Een uur na de lunch in het korenveld begon het te miezeren en moest de regenkleding aan. Tot Calzadilla bleef het twijfelachtig. Na de huishoidelijke beslommeringen en siesta een biertje gedronken in de plaatselijke bar. Daarna aan tafel aangesloten bij een Duitse (Digna)en Italiaanse, die behoorlijk Engels spraken.
donderdag 11 september 2008
Dag 132 -133
Dag 133 10-09-08, Boadilla del Camino - Villalcazar de Sirga, zon 27 gr., 21km
Na een nacht waarin ik gedroomd had dat ik naar huis moest omdat ik helemaal niet meer kon lopen, zijn we vanmorgen toch voorzichtig weer op weg gegaan met de gedachte dat we zouden stoppen als het niet ging. Gelukkig hield mijn voet en scheenbeen zich goed (waarschijnlijk door de medicijnen) en met 2 stokken en op sandalen en minder bagage hebben we toch de geplande 20 km kunnen lopen. Het tempo was laag en we hebben ook verschillende keren pauze gehouden. Ondanks dat waren we nog de eersten die in de alberge arriveerden. De etappe liep door de campos, waar het tarwe al geoogst was. In het dorpje waar we overnachten stond een kerk met schatten, die men niet in zo n klein plaatsje verwacht. We zijn naar de mis gegaan. De pastor was zo n figuur als Peter v.d. Weide. Hij had een geweldige stem. Na afloop was er nog een samenkomst met pelgrims. Er werd gebeden en de pastor legde het een en ander uit in rap Spaans ondanks dat hij wist dat er maar 3 Spanjaarden waren en de rest geen Spaans sprak. Daarna gingen de schijnwerpers op het altaar aan en legde hij met veel elan uit wat er allemaal te zien was. Daarna zijn we gaan eten, waarbij ik een beetje zout op mijn eten wilde. De deksel vloog eraf en de hele inhoud van de zoutpot viel op mijn vlees. Gelukkig kreeg ik een nieuw stukje.
Dag 132 09-09-08, Boadilla del Camino, rustdag halfbewolkt 23 gr.
Een sof-dag, we moeten verplicht rusten. Het weer zorgt ervoor dat het minder erg lijkt. s Morgens vroeg begint het al te onweren en ondanks dat gaan er al verschillende voor 6 uur op pad. Waarom, ik weet het niet. Het is hartstikke donker, dus je ziet niets. Het slechte weer duurt tot ongeveer 9 uur. De eigenaar van de albergue heeft de medicijnen opgehaald, want gisteren was de farmacie al dicht. We hebben de dag doorgebracht met lezen, puzzelen, internet, lunchen met een echtpaar uit Quebec, dat we al in Frankrijk ontmoet hadden, met de voeten in het zwembad gezeten, slapen en een biertje drinken. Tot slot met alle pelgrims gegeten. Het was weer een gemengde tafel. Twee (bijna) blinde meisjes met geleide hond uit Zwitserland en een vriendin uit Duitsland, een echtpaar uit Italie en een Spanjaard. Het was vaak moeilijk om elkaar te begrijpen.
Na een nacht waarin ik gedroomd had dat ik naar huis moest omdat ik helemaal niet meer kon lopen, zijn we vanmorgen toch voorzichtig weer op weg gegaan met de gedachte dat we zouden stoppen als het niet ging. Gelukkig hield mijn voet en scheenbeen zich goed (waarschijnlijk door de medicijnen) en met 2 stokken en op sandalen en minder bagage hebben we toch de geplande 20 km kunnen lopen. Het tempo was laag en we hebben ook verschillende keren pauze gehouden. Ondanks dat waren we nog de eersten die in de alberge arriveerden. De etappe liep door de campos, waar het tarwe al geoogst was. In het dorpje waar we overnachten stond een kerk met schatten, die men niet in zo n klein plaatsje verwacht. We zijn naar de mis gegaan. De pastor was zo n figuur als Peter v.d. Weide. Hij had een geweldige stem. Na afloop was er nog een samenkomst met pelgrims. Er werd gebeden en de pastor legde het een en ander uit in rap Spaans ondanks dat hij wist dat er maar 3 Spanjaarden waren en de rest geen Spaans sprak. Daarna gingen de schijnwerpers op het altaar aan en legde hij met veel elan uit wat er allemaal te zien was. Daarna zijn we gaan eten, waarbij ik een beetje zout op mijn eten wilde. De deksel vloog eraf en de hele inhoud van de zoutpot viel op mijn vlees. Gelukkig kreeg ik een nieuw stukje.
Dag 132 09-09-08, Boadilla del Camino, rustdag halfbewolkt 23 gr.
Een sof-dag, we moeten verplicht rusten. Het weer zorgt ervoor dat het minder erg lijkt. s Morgens vroeg begint het al te onweren en ondanks dat gaan er al verschillende voor 6 uur op pad. Waarom, ik weet het niet. Het is hartstikke donker, dus je ziet niets. Het slechte weer duurt tot ongeveer 9 uur. De eigenaar van de albergue heeft de medicijnen opgehaald, want gisteren was de farmacie al dicht. We hebben de dag doorgebracht met lezen, puzzelen, internet, lunchen met een echtpaar uit Quebec, dat we al in Frankrijk ontmoet hadden, met de voeten in het zwembad gezeten, slapen en een biertje drinken. Tot slot met alle pelgrims gegeten. Het was weer een gemengde tafel. Twee (bijna) blinde meisjes met geleide hond uit Zwitserland en een vriendin uit Duitsland, een echtpaar uit Italie en een Spanjaard. Het was vaak moeilijk om elkaar te begrijpen.
dinsdag 9 september 2008
Dag 130 - 131
Dag 131 08-08-08, Castrojeriz - Boadilla del Camino, zonnig 24 gr., 20 km.
We zijn vandaag echt de laatste die vertrekken. Het belooft een mooie zonnige dag te worden. Ook vandaag weer, zo ver als je kon kijken eindeloze korenvelden. De laatste dagen had ik al pijn aan mijn voet, maar met pijnstillers kon er gelopen worden. Vandaag ging het de eerste twee uur goed met m n voet. Wel drukte m n schoen op m n wreef, die een beetje dikker is. Na de tweede stop ging het mis. De d ruk werd steeds heviger, hoewel de veters losser zaten. De pijn straalde uit naar mijn scheenbeen. In een keer, in de middle of nowhere, een felle oijn in mijn scheenbeen. Na een poosje rust ben ik op mijn sandalen en met minder bagage (Bert heeft wat overgenomen) met behulp van 2 stokken naar de albergue gelopen. De gieren cirkelden al constant boven ons. De eigenaar is met ons naar de dokter in Formista geweest en er mag minimaal 1 dag niet gelopen worden. s Avonds met alle pelgrims in het restaurant van de albergue gegeten. Erg gezellig.
Dag 130 07-09-08, Hornillos - Castrojeriz, mist en zon 22 gr., 21 km
We hebben een korte route, daarom doen we het rustig aan. We zijn de laatste die vertrekken. We lopen weer tussen eindeloze graanvelden, waar we in het begin weinig zicht op hebben. Het is nl heel erg mistig. Maar na een uur verdwijnt de mist langzamerhand en komt de zon tevoorschijn. In Hontanas ontmoeten we weer de 3 Duitse mannen en 1 vrouw. Na Hontanas zien we 2 gieren vlakbij zitten, een mannetje en een vrouwtje. bert z n dag kan niet meer stuk. Castrojeriz is net als Hornillos een plaatsje waar veel huizen leegstaan of te koop. Het is daatrdoor een doods plaatsje. s Avonds met de Belgische studente Cleo gegeten.
We zijn vandaag echt de laatste die vertrekken. Het belooft een mooie zonnige dag te worden. Ook vandaag weer, zo ver als je kon kijken eindeloze korenvelden. De laatste dagen had ik al pijn aan mijn voet, maar met pijnstillers kon er gelopen worden. Vandaag ging het de eerste twee uur goed met m n voet. Wel drukte m n schoen op m n wreef, die een beetje dikker is. Na de tweede stop ging het mis. De d ruk werd steeds heviger, hoewel de veters losser zaten. De pijn straalde uit naar mijn scheenbeen. In een keer, in de middle of nowhere, een felle oijn in mijn scheenbeen. Na een poosje rust ben ik op mijn sandalen en met minder bagage (Bert heeft wat overgenomen) met behulp van 2 stokken naar de albergue gelopen. De gieren cirkelden al constant boven ons. De eigenaar is met ons naar de dokter in Formista geweest en er mag minimaal 1 dag niet gelopen worden. s Avonds met alle pelgrims in het restaurant van de albergue gegeten. Erg gezellig.
Dag 130 07-09-08, Hornillos - Castrojeriz, mist en zon 22 gr., 21 km
We hebben een korte route, daarom doen we het rustig aan. We zijn de laatste die vertrekken. We lopen weer tussen eindeloze graanvelden, waar we in het begin weinig zicht op hebben. Het is nl heel erg mistig. Maar na een uur verdwijnt de mist langzamerhand en komt de zon tevoorschijn. In Hontanas ontmoeten we weer de 3 Duitse mannen en 1 vrouw. Na Hontanas zien we 2 gieren vlakbij zitten, een mannetje en een vrouwtje. bert z n dag kan niet meer stuk. Castrojeriz is net als Hornillos een plaatsje waar veel huizen leegstaan of te koop. Het is daatrdoor een doods plaatsje. s Avonds met de Belgische studente Cleo gegeten.
zondag 7 september 2008
Dag 125 - 129
Dag 129 06-09-08, Burgos - Hornillos del Camino, s morgens regen, s middags zon 19 gr, 21 km
Vandaag hoeven we maar 20 km te lopen, dus haast zouden we niet moeten hebben. We weten echter niet of we plek hebben in de alberge, er zijn nl maar 34 bedden in Hornillos. We stappen daardoor flink door. De regen speelt ons parten. Al snel moet alle regenkleding aan en omdat we in het open veld lopen worden we goed nat. Als we rond 10 uur in Tardajos koffie/thee hebben gedronken is het zo goed als droog. De weersverbetering zet door en als we om 12.15 uur in Hornillos aankomen breekt zelfs de zon door. De alberge gaat pas om 12.30 open. s Middags vooral veel geluierd, gelezen en in de zon gezeten. Voor lopers die aankwamen nadat de alberge vol was werd in het dorp een ander onderkomen gezocht. Het is een oud dorpje met veel leegstaande huizen.
Dag 128 05-09-08 Burgos, rustdag, regen 17 gr.
We hebben heeeeeeeeeel lang uitgeslapen en daar waren we ook wel aan toe. Iedere morgen voor 6 uur beginnen de eerste pelgrims al te rommelen. En nu was het stil en hebben we het er eens lekker van genomen. Om 12.45 uur zijn we gaan ontbijten/lunchen en daarna hebben we een uitgebreid bezoek gebracht aan de kathedraal, annex klooster. Wat een overdaad aan goud en afbeeldingen, maar wel mooi. Te veel om je er goed op te kunnen focussen. In het klooster kwamen we de 3 Duitse mannen en vrouw weer tegen. Zij hadden een bezoek gebracht aan het monesterio Marcelano Santa Maria, dat was het mooiste wat zij tot nu toe gezien hadden. Wij moesten nog foto s op cd laten zetten en naar de post, waardoor we er geen tijd meer voor hadden. Dat bewaren we voor als we nog eens in Burgos zijn. Het was niet zo gezellig druk op straat als gisteren, maar dat kwam waarschijnlijk door de regen.
Dag 127 04-09-08 Ages - Burgos, regen 16 gr., 21,5 km
Het was een nette, frisuitziende alberge. We hebben heerlijk geslapen. We hoeven niet zover en omdat we 2 nachten in Burgos willen blijven gaan we ook niet naar een alberge. Het is een bewolkte dag met een frisse wind. Na enkele kilometers begint het te miezeren. Tijdens het aantrekken van de regenkleding hebben we niet op de tekens gelet en lopen we prompt verkeerd. Een jager helpt ons om de route weer te vinden. Zo n 10 km voor Burgos begint het behoorlijk te regenen. We hebben daardoor weinig gezien van het industriegebied (wat niet erg is), de voorstad en het uitzicht op de oude stad. Om op te warmen zijn we eerst maar gaan warm eten. Daarna naar het toeristenbureau en op zoek naar een onderkomen. We vinden een kamer in de binnenstad in een oud gebouw, heel gehorig maar wel goed schoon. s Avonds pizza gegeten en daarna met de chu-chu een nachtrit door de stad.
Dag 126 03-09-08 Belorado - Ages, zonnig 24 gr, 27,5 km.
De beheerder van de alberge had voor ontbijt gezorgd, voor zover je voor ontbijt en verzorgen kunt spreken. Er was wat brood en boter, geen borden en bestek, kopjes moest je omwassen van degene die klaar was en als je thee wilde moest je zelf water opzetten. De tocht was op een enkele beklimming na niet moeilijk, we wandelden veel door de bossen waar een brede brandgang was gemaakt. Er stond een stevige wind, waardoor er heel wat zand en stof opwaaide. Niet erg fijn met lenzen. We zouden volgens de planning in San Jean de Ortega overnachten, maar bij de vorige 2 alberges hadden we al een koude douche en in het boek stond dat er in San Jean alleen maar koud water was. We zijn daarom maar doorgelopen naar Ages, waar we een heerlijke warme douche hadden. In Ages, een heel klein dorpje troffen we een zekere Bert weer. Hij was daar gestrand met blessures aan beide benen. Hij was daar naar de dokter geweest en hoopte met zalf en vervoer van bagage toch verder te komen. Samen gegeten in het restaurant van de alberge. Zijn vrouw heet Hanneke en in de plaats waar ze in Drenthe eerst woonden werd haar naam zonder H uitgesproken en mijn naam juist met een H. Uiterst verwarrend.
Dag 125 02-09-08 Santo Domingo- Belorado, lichte bewolking 27 gr., 23 km
Gisteren hebben we de haan niet gehoord, maar vanmorgen toen we langs de kerk kwamen hoorden we wel een haan kraaien. Of dat ook een gunstig voorteken is weten we niet. Het was fris vanmorgen, de lucht was behoorlijk afgekoeld. De wandeling was niet moeilijk, heel geleidelijk kwamen we steeds wat hoger. Uiteindelijk waren we op ongeveer 800 meter hoogte. We liepen bijna de hele dag langs geoogste korenvelden. Paul en Wijnanda zijn gisteren een dorp verder gelopen, die zien we waarschijnlijk niet meer. Een paar groepen Spanjaarden lopen steeds hetzelfde stuk als wij en kiezen ook steeds dezelfde alberge. De alberge van vandaag heeft ook een zwembad. De wind is fris, er wordt daarom wel met de voeten in het water gezeten op de rand van het zwembad, maar niet gezwommen. s Avonds wordt er bij het zwembad door de Spaanse groep gebarbecued en dat is maar goed ook. Met zoveel mensen in de keuken zou niet kunnen. Ook zijn er nauwelijks borden en bestek. Bij de barbecue hadden ze zelf voor plastic servies gezorgd.
Vandaag hoeven we maar 20 km te lopen, dus haast zouden we niet moeten hebben. We weten echter niet of we plek hebben in de alberge, er zijn nl maar 34 bedden in Hornillos. We stappen daardoor flink door. De regen speelt ons parten. Al snel moet alle regenkleding aan en omdat we in het open veld lopen worden we goed nat. Als we rond 10 uur in Tardajos koffie/thee hebben gedronken is het zo goed als droog. De weersverbetering zet door en als we om 12.15 uur in Hornillos aankomen breekt zelfs de zon door. De alberge gaat pas om 12.30 open. s Middags vooral veel geluierd, gelezen en in de zon gezeten. Voor lopers die aankwamen nadat de alberge vol was werd in het dorp een ander onderkomen gezocht. Het is een oud dorpje met veel leegstaande huizen.
Dag 128 05-09-08 Burgos, rustdag, regen 17 gr.
We hebben heeeeeeeeeel lang uitgeslapen en daar waren we ook wel aan toe. Iedere morgen voor 6 uur beginnen de eerste pelgrims al te rommelen. En nu was het stil en hebben we het er eens lekker van genomen. Om 12.45 uur zijn we gaan ontbijten/lunchen en daarna hebben we een uitgebreid bezoek gebracht aan de kathedraal, annex klooster. Wat een overdaad aan goud en afbeeldingen, maar wel mooi. Te veel om je er goed op te kunnen focussen. In het klooster kwamen we de 3 Duitse mannen en vrouw weer tegen. Zij hadden een bezoek gebracht aan het monesterio Marcelano Santa Maria, dat was het mooiste wat zij tot nu toe gezien hadden. Wij moesten nog foto s op cd laten zetten en naar de post, waardoor we er geen tijd meer voor hadden. Dat bewaren we voor als we nog eens in Burgos zijn. Het was niet zo gezellig druk op straat als gisteren, maar dat kwam waarschijnlijk door de regen.
Dag 127 04-09-08 Ages - Burgos, regen 16 gr., 21,5 km
Het was een nette, frisuitziende alberge. We hebben heerlijk geslapen. We hoeven niet zover en omdat we 2 nachten in Burgos willen blijven gaan we ook niet naar een alberge. Het is een bewolkte dag met een frisse wind. Na enkele kilometers begint het te miezeren. Tijdens het aantrekken van de regenkleding hebben we niet op de tekens gelet en lopen we prompt verkeerd. Een jager helpt ons om de route weer te vinden. Zo n 10 km voor Burgos begint het behoorlijk te regenen. We hebben daardoor weinig gezien van het industriegebied (wat niet erg is), de voorstad en het uitzicht op de oude stad. Om op te warmen zijn we eerst maar gaan warm eten. Daarna naar het toeristenbureau en op zoek naar een onderkomen. We vinden een kamer in de binnenstad in een oud gebouw, heel gehorig maar wel goed schoon. s Avonds pizza gegeten en daarna met de chu-chu een nachtrit door de stad.
Dag 126 03-09-08 Belorado - Ages, zonnig 24 gr, 27,5 km.
De beheerder van de alberge had voor ontbijt gezorgd, voor zover je voor ontbijt en verzorgen kunt spreken. Er was wat brood en boter, geen borden en bestek, kopjes moest je omwassen van degene die klaar was en als je thee wilde moest je zelf water opzetten. De tocht was op een enkele beklimming na niet moeilijk, we wandelden veel door de bossen waar een brede brandgang was gemaakt. Er stond een stevige wind, waardoor er heel wat zand en stof opwaaide. Niet erg fijn met lenzen. We zouden volgens de planning in San Jean de Ortega overnachten, maar bij de vorige 2 alberges hadden we al een koude douche en in het boek stond dat er in San Jean alleen maar koud water was. We zijn daarom maar doorgelopen naar Ages, waar we een heerlijke warme douche hadden. In Ages, een heel klein dorpje troffen we een zekere Bert weer. Hij was daar gestrand met blessures aan beide benen. Hij was daar naar de dokter geweest en hoopte met zalf en vervoer van bagage toch verder te komen. Samen gegeten in het restaurant van de alberge. Zijn vrouw heet Hanneke en in de plaats waar ze in Drenthe eerst woonden werd haar naam zonder H uitgesproken en mijn naam juist met een H. Uiterst verwarrend.
Dag 125 02-09-08 Santo Domingo- Belorado, lichte bewolking 27 gr., 23 km
Gisteren hebben we de haan niet gehoord, maar vanmorgen toen we langs de kerk kwamen hoorden we wel een haan kraaien. Of dat ook een gunstig voorteken is weten we niet. Het was fris vanmorgen, de lucht was behoorlijk afgekoeld. De wandeling was niet moeilijk, heel geleidelijk kwamen we steeds wat hoger. Uiteindelijk waren we op ongeveer 800 meter hoogte. We liepen bijna de hele dag langs geoogste korenvelden. Paul en Wijnanda zijn gisteren een dorp verder gelopen, die zien we waarschijnlijk niet meer. Een paar groepen Spanjaarden lopen steeds hetzelfde stuk als wij en kiezen ook steeds dezelfde alberge. De alberge van vandaag heeft ook een zwembad. De wind is fris, er wordt daarom wel met de voeten in het water gezeten op de rand van het zwembad, maar niet gezwommen. s Avonds wordt er bij het zwembad door de Spaanse groep gebarbecued en dat is maar goed ook. Met zoveel mensen in de keuken zou niet kunnen. Ook zijn er nauwelijks borden en bestek. Bij de barbecue hadden ze zelf voor plastic servies gezorgd.
dinsdag 2 september 2008
Dag 123 - 124
Dag 124 1-09-08 Najera - St. Domingo de la Calzada, 21 km, zonnig 27 gr.
Om 6 uur ging het licht aan en was het meteen een drukte van jewelste. Wij wilden pas om 6.30 uur opstaan maar door alle drukte was je toch klaarwakker. Om 6.30 uur was bijna iedereen vertrokken en had je de wc en wasgelegenheden voor jezelf. Het was vannacht lekker afgekoeld dus het wandelen ging prima. Na 6 km kwamen we in Azorfa aan, waar we ontbeten hebben. s Morgens hadden we alleen maar koek en koffie of thee. Onderweg kwamen we de 2 Italianen tegen, die we gisteren ook al ontmoet hadden. Een van de 2 begint helemaal te stralen als hij me ziet. De wandeling van vandaag was niet lang en ook de Duitse jongens beginnen aan de dagindeling en tempo te wennen. We hebben nog een stuk met ze opgelopen. In ST. Domingo eerst lunched en daarna siesta gehouden. Vervolgens inkopen in de supermarkt gedaan, waar we 3 Duitse mannen en een vrouw tegenkwamen. Ze hadden ons de laatste dagen gemist en vroegen of we in Pamplona een dag langer waren gebleven. Zij lopen wat minder waardoor wij nu weer wat op ze inlopen. Een van d emannen begint altijd vreselijk te lachen als hij me ziet. Alleen weet ik nog steeds niet waarom. Daarna de kathedraal en het klooster bezichtigd. In d ekerk staat een kippenhok met een kip en een haan. Als de haan kraait als je in de kerk bent is dat een gunstig voorteken voor de pelgrimage. De oorsprong van dit geloof berust op een legende. Wij hebben d ehaan niet gehoord. s Avonds in de alberge gegeten en gesproken met 2 Nederlandsevrouwen, een Canadees uit Quebec en een Frans-Italiaans koppel.
Dag 123 31-08-08 Logrono - Najera, 29 km, zonnig 30 gr.
Het was al vroeg dag. Tijdens de nacht waren er steeds geluiden van de straat van het uitgaanspubliek en om 5.15 uur ging de eerste wekker af. Daarna was het iedere 19 minuten raak. We zijn daarom maar eerder opgestaan omdat Bert op ieder piepje reageerde. Wat tot gevolg had dat ik op de woelige baren van de zee lag. Ondanks het vroege opstaan vertrokken we pas om 7.30 uur. Bert had vandaag een topdag. Allereerst haalde hij beneden onze schoenen op die hij gisteren had weggezet. Op een gegeven moment kwam er een Nederlandse man nerveus zoekend onze zaal op. Ik vroeg wat hij zocht. Wat bleek, de schoenen van hem en zijn vrouw waren verdwenen. Ik keek eens naar onze schoenen, die kwamen me onbekend voor. Het waren hun schoenen. We zouden er nooit Santiago op gehaald hebben. Die van hem waren te klein voor Bert en die van haar te groot voor mij. Verder zag hij in coniferen eikels groeien, het bleken galballen te zijn De tocht liep vooral door wijngaarden en was lang en niet moeilijk. In Najera een kerk met klooster bezichtigd, die door koning Garcia gesticht is nadat zijn valk tijdens de jacht vreedzaam naast een patrijs in een grot zat aan de voet van een madonnabeeld. De contacten onderweg en in de alberges zijn wisselend. Het Nederlands echtpaar en de Duitse jongens komen we steeds tegen. Andere contacten zoals met een Deens en O-Duitsechtpaar vervallen weer omdat zij kortere etappes hebben of wij een rustdag. Een Franse vrouw die we tot en met Pamplona veel gesproken hebben kwamen we in Logrono weer tegen. Ze waren met 2 mannen en 3 vrouwen op weg. Vader en zoon waren in St. Pied al naar huis gegaan vanwege het werk en de andere 2 vrouwen hadden tot Pamplona gelopen. s Avonds gegeten met Paul en Wijnanda waar Bert de schoenen van verduisterd had.
Om 6 uur ging het licht aan en was het meteen een drukte van jewelste. Wij wilden pas om 6.30 uur opstaan maar door alle drukte was je toch klaarwakker. Om 6.30 uur was bijna iedereen vertrokken en had je de wc en wasgelegenheden voor jezelf. Het was vannacht lekker afgekoeld dus het wandelen ging prima. Na 6 km kwamen we in Azorfa aan, waar we ontbeten hebben. s Morgens hadden we alleen maar koek en koffie of thee. Onderweg kwamen we de 2 Italianen tegen, die we gisteren ook al ontmoet hadden. Een van de 2 begint helemaal te stralen als hij me ziet. De wandeling van vandaag was niet lang en ook de Duitse jongens beginnen aan de dagindeling en tempo te wennen. We hebben nog een stuk met ze opgelopen. In ST. Domingo eerst lunched en daarna siesta gehouden. Vervolgens inkopen in de supermarkt gedaan, waar we 3 Duitse mannen en een vrouw tegenkwamen. Ze hadden ons de laatste dagen gemist en vroegen of we in Pamplona een dag langer waren gebleven. Zij lopen wat minder waardoor wij nu weer wat op ze inlopen. Een van d emannen begint altijd vreselijk te lachen als hij me ziet. Alleen weet ik nog steeds niet waarom. Daarna de kathedraal en het klooster bezichtigd. In d ekerk staat een kippenhok met een kip en een haan. Als de haan kraait als je in de kerk bent is dat een gunstig voorteken voor de pelgrimage. De oorsprong van dit geloof berust op een legende. Wij hebben d ehaan niet gehoord. s Avonds in de alberge gegeten en gesproken met 2 Nederlandsevrouwen, een Canadees uit Quebec en een Frans-Italiaans koppel.
Dag 123 31-08-08 Logrono - Najera, 29 km, zonnig 30 gr.
Het was al vroeg dag. Tijdens de nacht waren er steeds geluiden van de straat van het uitgaanspubliek en om 5.15 uur ging de eerste wekker af. Daarna was het iedere 19 minuten raak. We zijn daarom maar eerder opgestaan omdat Bert op ieder piepje reageerde. Wat tot gevolg had dat ik op de woelige baren van de zee lag. Ondanks het vroege opstaan vertrokken we pas om 7.30 uur. Bert had vandaag een topdag. Allereerst haalde hij beneden onze schoenen op die hij gisteren had weggezet. Op een gegeven moment kwam er een Nederlandse man nerveus zoekend onze zaal op. Ik vroeg wat hij zocht. Wat bleek, de schoenen van hem en zijn vrouw waren verdwenen. Ik keek eens naar onze schoenen, die kwamen me onbekend voor. Het waren hun schoenen. We zouden er nooit Santiago op gehaald hebben. Die van hem waren te klein voor Bert en die van haar te groot voor mij. Verder zag hij in coniferen eikels groeien, het bleken galballen te zijn De tocht liep vooral door wijngaarden en was lang en niet moeilijk. In Najera een kerk met klooster bezichtigd, die door koning Garcia gesticht is nadat zijn valk tijdens de jacht vreedzaam naast een patrijs in een grot zat aan de voet van een madonnabeeld. De contacten onderweg en in de alberges zijn wisselend. Het Nederlands echtpaar en de Duitse jongens komen we steeds tegen. Andere contacten zoals met een Deens en O-Duitsechtpaar vervallen weer omdat zij kortere etappes hebben of wij een rustdag. Een Franse vrouw die we tot en met Pamplona veel gesproken hebben kwamen we in Logrono weer tegen. Ze waren met 2 mannen en 3 vrouwen op weg. Vader en zoon waren in St. Pied al naar huis gegaan vanwege het werk en de andere 2 vrouwen hadden tot Pamplona gelopen. s Avonds gegeten met Paul en Wijnanda waar Bert de schoenen van verduisterd had.
Abonneren op:
Posts (Atom)